ကၽြန္ေတာ္ကံမေကာင္းဘူးတ့ဲလား

ကၽြန္ေတာ္ကံမေကာင္းဘူးတ့ဲလား
ေနရီ

သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ကအလြန္ရင္းႏီွးသည္။
သူ႔အေၾကာင္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိပါသည္။
ယခု ေ၀းရပ္ေျမတေနရာမွေန၍ သူဆက္သြယ္လာကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔စကားေျပာေနၾကသည္။
သူ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာလည္း (၃)ႏွစ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္၊ သို႔ေသာ္ သူ ေငြေၾကးရယ္လို႔ စုမိေဆာင္းမိ ဘယ္အခါမွ မရိွ။
ေ၀းရပ္မွအသံတခုကို လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲ၍ ခရီးလမ္းဆုံးနားေထာင္ခြက္တြင္ ေလထုကို တုန္ခါေစ ေသာအခါ အသံအျဖစ္ ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာေစျခင္းကိုပင္ တယ္လီဖုန္းဆက္သြယ္ေရးဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔နားလည္ၾက သည္၊ တဖက္မွ “ေျပာစကား” ႏွင့္ တဖက္မွ “နားအၾကား” ကဲြလဲြစရာမရိွဟု ထင္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏နားေထာင္ခြက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မေမွ်ာ္လင့္ေသာအသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာခ့ဲသည္။
“ေအာင္က ကံမေကာင္းဘူး ”
ထိုစကားသံသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ရင္ကို ဆဲြခါရမ္းလိုက္သက့ဲသို႔ရိွသည္။
တဖက္ကကစကားေျပာေနသူသည္ ကၽြန္ေတာ္၏သားျဖစ္ပါသည္။

x                  x                 x

ဓမၼပဒ ယမက၀ဂ္တြင္ ပါဠိေတာ္တပုဒ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ျမတ္ဗုဒၶသည္ စိတ္၏အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အား သိေစလို၍ ေဟာၾကားခ့ဲဖူးပါသည္။
မေနာ ပုဗၺဂၤမာ ဓမၼာ ၊ မေနာေသ႒ာ၊ မေနမယာ
အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္
All mental phenomena have mind as their forerunner; they have mind as their chief, they are mind made.
ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုလွ်င္
သဘာ၀ဓမၼအားျဖင့္ စိတ္သာလွ်င္ ေရွ႕ေဆာင္ဦးရြက္ျပဳ၏၊ စိတ္သာလွ်င္ အႀကီးအမွဴး(အခ်ဳပ္)ျဖစ္၏။
ဟု ဆိုထားပါသည္။
မွန္ပါသည္။
စိတ္သာလွ်င္ ဘ၀၏အရွင္သခင္ျဖစ္ပါသည္။
စိတ္ျဖင့္ မေရမတြက္ႏိုင္ မဆုံးႏိုင္ေသာ သံသရာ၀ဋ္ဒုကၡတြင္း သက္ဆင္းႏိုင္သလို
စိတ္ျဖင့္ပင္ ထိုသံသရာ၀ဋ္ဒုကၡအေပါင္းမွလည္း လြတ္ေျမာက္ေစႏိုင္ပါသည္။
အထက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ့ဲေသာ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္မွာ လူငယ္လူလတ္မ်ားအတြက္ဆိုလွ်င္ အေတာ္ အလွမ္းကြာေကာင္း ကြာေနႏိုင္သည္၊ ေလာကုတၱရာ (ေလာကီကိုလြန္၍)ႏွင့္ ပိုပတ္သက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ယေန႔ေခတ္ကာလ လူငယ္လူလတ္မ်ားအတြက္ဆိုလွ်င္ ေလာကီေအာင္ျမင္ေရးဟုဆိုအပ္ေသာ ပညာေရး၊ အလုပ္အကိုင္၊ ေငြေၾကးဥစၥာ၊ အစစအရာရာတြင္လည္း စိတ္သာလွ်င္ အရွင္သခင္ဟုေျပာႏိုင္ပါသည္၊ (ခၽြတ္ယြင္းေသာ ခႏၶာျဖစ္ခ့ဲေသာ္ ခၽြင္းခ်က္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္)
သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္၏အလုပ္ျဖစ္ေသာ အယူအဆမွားလွ်င္ အေတြးအေခၚပါ မွားယြင္းလာ၍
အလုပ္အကိုင္လည္း မွားယြင္းလာကာ ရသင့္ရထိုက္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈမွန္သမွ်ကို လက္လြတ္ဆုံးရႈံးၾက ရတတ္ပါသည္။
“ေအာင္ကံမေကာင္းဘူး” ဟူေသာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနေသာစိတ္သည္ သူ႔ကိုေအာင္ျမင္မႈႏွင့္ အလွမ္း ေ၀းေစ ႏိုင္သည္။
တကယ္ေတာ့ ထို “ေအာင္” ဆိုေသာ ကၽြန္ေတာ္၏သားသည္ ကံေကာင္းေသာ လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ပါ သည္။
မိမိသင္ၾကားရယူလိုေသာ ပညာကို မိမိသာလိုခ်င္လွ်င္ လိုခ်င္သေလာက္ သင္ယူခြင့္ရႏိုင္ေသာ မိဘ၏ အေထာက္အပံ့ ေကာင္းစြာ ရခ့ဲသည္။
ယခု လက္ရိွ မိမိသင္ၾကားခ့ဲေသာပညာကို အသုံးခ်၍ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ၀င္ေငြရေစသည့္ အလုပ္ တစ္ခုတြင္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရေနသည္။
ပညာလည္းတတ္၍ အလုပ္လည္းရိွေသာ ရည္မြန္သြက္လက္သည့္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လည္း ရိွေနေသးသည္။
ထိုသို႔ေသာအေျခအေနတြင္ရိွသည့္ သားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္-“ကံမေကာင္းဘူး” ဟု စိတ္ကို ေရွ႕သြားျပဳေနရပါသနည္း။
ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕တြင္ဆိုခ့ဲသည္။
အယူအဆမွားလွ်င္
အေတြးအေခၚမွားယြင္းလာ၍
အလုပ္အကိုင္လည္းမွားယြင္းလာတတ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္သားျဖစ္သူ၏ အယူအဆကား မွား၍ေနေလၿပီ။
တကယ္ေတာ့ သားႏွင့္တိုက္ရိုက္ေျပာဆိုေဆြးေႏြး၍ မွားယြင္းေသာအယူအဆကိုသာ ျပင္ေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္၏သားက့ဲသို႔ေသာသူမ်ား ယေန႔ လူငယ္လူလတ္မ်ား ေလာကတြင္ရိွေနႏိုင္ပါေသးသည္။
သားကိုရွင္းျပမည့္စကားမ်ားကို စာအျဖစ္ ပုံေဖာ္၍ Blog ေပၚတြင္ တင္ေပးရေသာ္
အတိုင္းအတာတရပ္အထိ အျခားလူငယ္လူလတ္မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးရိွႏိုင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆမိ ေသာ ေၾကာင့္  Blog ေပၚတြင္ ဤေဆာင္းပါးကို တင္ဆက္ျဖစ္ပါသည္။

x                  x                 x

ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၂၀အစိတ္၀န္းက်င္က စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ခ့ဲဖူးသည္၊ စာအုပ္အမည္က “ေယာက္်ားဇာနည္”  ျဖစ္သည္။
ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္ကို ေဖာ္ျပေသာစာအုပ္ျဖစ္သည္။
စာေရးသူက အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ေလယာဥ္ေမာင္း မစၥတာလင္းဘတ္ျဖစ္၍ ဘာသာျပန္စာေရးဆရာကိုမူ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။
ထိုစာအုပ္ကိုပင္ ႏွစ္ေပါင္း(၃၀)ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဖတ္ျဖစ္ပါေသးသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲတြင္ ရိွေသာစာအုပ္မွာ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖုံးေရာ ပုံႏွိပ္မွတ္တမ္း၊ ဘာသာျပန္သူအမည္ စသည္တို႔ ပါ၀င္ေသာစာမ်က္ႏွာမွာ လုံး၀မရိွေတာ့ပါ၊ အခန္း(၁)က စဖတ္ရ၍ နိဂုံးခ်ဳပ္စာ ၂ မ်က္ႏွာခန္႔လည္း မရိွေတာ့ပါ။
ထုိစာအုပ္ကို ဖတ္ရျခင္းျဖင့္ လူသားတို႔ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္ အတၱလန္တိတ္သမုဒၵရာကို ျဖတ္သန္းႏိုင္သည္ မွာ ၁၉၂၇ ခုနွစ္ ၊ လြန္ခ့ဲေသာ (၈၃)ႏွစ္က ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
ထိုစာအုပ္တြင္ စာပို႔ေလယာဥ္ေမာင္းေနေသာ မစၥတာလင္းဘတ္က ေလယာဥ္ျဖင့္ နယူးေယာ့မွ ျပင္သစ္ကို မရပ္မနားပ်ံသန္းႏိုင္ရန္ ႀကံစည္ပုံ၊ သူအခက္အခဲမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းရပုံ သူ႔ထက္ေငြေၾကးေတာင့္တင္းသူမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရပုံ၊ သူ႔တြင္ ကိုယ္ပိုင္ေငြ ေဒၚလာ ၂၀၀၀ သာရိွပုံ၊ ေဒၚလာ ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္တန္ေသာ ေလယာဥ္ကို ၀ယ္ႏိုင္ေအာင္ စိန္႔လူး၀စ္ၿမိဳ႕မွ ဘဏ္သူေ႒း ဘစ္ဇ္တီႏွင့္ ႏိုက္ ဆိုသူတို႔ကို စည္းရုံးရပုံ၊ သူ၏ခရီးစဥ္အတြက္ မည္သို႔မည္ပုံ ေဆာင္ရြက္မည္ကို သူပိုင္ႏိုင္စြာ ေလ့လာတြက္ခ်က္ထားမႈေတြကို တင္ျပႏိုင္၍ ထိုဘဏ္သူေ႒းမ်ားက လိုအပ္ေသာေငြကို စိုက္ထုတ္ရန္ သေဘာတူၾကပုံ၊ မိုင္ ၃၆၀၀ ကြာေ၀းေသာ နယူးေယာက္မွ ျပင္သစ္သို႔ပ်ံသန္းရန္ ယုံၾကည္ခ်က္ ခိုင္မာစြာ ျဖင့္ စက္တစ္လုံးတပ္ေလယာဥ္ကို ေရြးခ်ယ္ပုံ၊ စက္ ၂လုံး ၃လုံးတပ္ေလယာဥ္ျဖစ္လွ်င္ ဆီအပို ၂ဆ ၃ဆ တင္ေဆာင္ရ လွ်င္ပ်ံတက္ဖို႔ပင္ မလြယ္ပုံ၊ စက္တစ္လုံးခၽြတ္ယြင္းလွ်င္ က်န္ ၂ လုံးလည္း အားကိုးမရပုံတို႔ကို ပိုင္ႏိုင္စြာနားလည္ထားပုံ၊
ေနာက္ဆုံးတြင္ ထိုစက္တစ္လုံး၏ေလယာဥ္ျဖင့္ စက္ပ်ံသန္းစဥ္ လမ္းခရီး ၃၆ နာရီလုံးလုံး မအိပ္ရပံု၊ သတိအၿမဲ ရွိေနရပုံ၊ လမ္းခရီး မုန္တိုင္းမ်ားျဖတ္သန္းရပုံ၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေအာင္ျမင္စြာႏွင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာက္မွ ျပင္သစ္ ျပည္ လီဘိုဂ်က္ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ ဆင္းသက္ႏိုင္ပုံတို႔ကို ေရးသားထားေသာ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ျဖစ္ပါသည္။
လူသားတို႔အေနျဖင့္ နယူးေယာ့မွျပင္သစ္သို႔ မိုင္ ၃၆၀၀ ခရီးကို မရပ္မနား ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ေအာင္ျမင္စြာ ပ်ံသန္းႏိုင္ေသာေန႔မွာ ၁၉၂၇ ခု ေမလ   ျဖစ္ပါသည္။ေလယာဥ္ပိုင္းေလာ့မွာ မစၥတာလင္းဘတ္ျဖစ္၍ ေလယာဥ္၏အမည္ မွာ “ စိန္႔လူးအစ္ၿမိဳ႕ေတာ္၏ ဇဲြ” ျဖစ္ကာ၊ ေလယာဥ္အမ်ိဳးအစားမွာ ရိုင္ယမ္ကုမၸဏီမွ လုပ္ေသာ ဆီဂါလံ ၄၀၀ ဆ့ံ စက္တလုံးတပ္ တစ္ေယာက္ေမာင္းေလယာဥ္ျဖစ္ပါသည္။
ေယာက္်ားဇာနည္တို႔၏ စြန္႔စားခန္းကို ေရးဖဲြ႔ထားေသာစာအုပ္ျဖစ္၍ အလြန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာျဖစ္သလို ဂုဏ္ယူ အားက်ဖြယ္ရာလည္းျဖစ္ပါသည္။
ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ဤစာအုပ္အေၾကာင္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ ထုတ္ေဖာ္တင္ျပရပါသနည္းဟု ဆိုလွ်င္-
ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားဇာနည္ မစၥတာလင္းဘတ္ေရးေသာ ထိုစာအုပ္တြင္ “ကံေကာင္းသည္ ကံဆိုး သည္” ဆိုေသာစကားလုံးတစ္လုံးမွ် မပါ၀င္ခဲ့ပါ ရွင္းေအာင္ဆိုရလွ်င္ မွတ္ခ်က္စကားအျဖစ္ပင္ မပါ၀င္ပါဟု သိေစလိုျခင္းျဖစ္ပါ သည္။

x                  x                 x

ထိုေယာက္်ားဇာနည္ဆိုေသာစာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကတခါဖတ္ခ့ဲဖူးသည္ဟု ဆိုခ့ဲပါသည္။
ထိုအသက္အရြယ္က ထိုစာအုပ္ကိုဖတ္၍ ကၽြန္ေတာ္မည္သို႔ခံစားခ့ဲရသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။
ယခုတႀကိမ္ဖတ္ရေသာအခါတြင္မူ ထို ေယာက္်ားဇာနည္ မစၥလင္းဘတ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကား ေတာ္မူခ့ဲေသာ အဓိပတိတရားေလးပါးႏွင့္ ညီညြတ္စြာ အားထုတ္ေဆာင္ရြက္ထားျခင္းျဖစ္သည္ကို သိရိွခံစား နားလည္ခ့ဲရပါသည္။
မိုင္ ၃၆၀၀ ခရီးကို ျဖတ္သန္းမည္ဆိုေသာစိတ္၏ ဆႏၵာဓိပတိ၊ စိတ္ဆႏၵအားႀကီးပုံကို သတိထားမိပါသည္။
စားလည္းဒီစိတ္၊ သြားလည္းဒီစိတ္ ဟူေသာ စိတၱာဓိပတိျဖစ္ေနပုံကိုလည္း သတိထားမိပါသည္။
ထိုကိစၥေအာင္ျမင္ရန္ လုံ႔လ၀ီရိယႀကီးပုံ၊ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ ႀကံဳေတြ႔ရေသာအခက္အခဲ၊ လြန္စြာအိပ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ ေပၚပုံ၊ မေတာ္တဆ ငိုက္ငိုက္သြားတတ္ပုံ၊ စိတ္မ်ားေျခာက္ျခားရပုံ၊ ထိုထို ျပႆနာမ်ားကို ၀ီရိယာဓိပတိ လုံ႔လစိုက္ထုတ္ ျခင္း၊ ရဲရင့္ျခင္းႏွင့္ ေက်ာ္လႊားေအာင္ျမင္ပုံမ်ားကိုလည္း သတိထားမိပါသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ကား ၀ီမံသာဓိပတိဟုဆိုေသာ သူ႔လုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ခၽြတ္ယြင္းအားနည္းခ်က္ မရိွေအာင္ တြက္ခ်က္တတ္ပုံ၊ စက္တလုံးထက္ ၂ လုံးဆိုပိုေကာင္းမယ္၊ ၂ လုံးထက္ ၃ လုံးဆို ပိုေကာင္းမယ္ စသည္ျဖင့္ လူသာမန္တို႔ သမရိုးက် ေတြးေခၚတတ္ေသာနယ္ပါယ္မွ ေဖာက္ထြက္၍ စက္တလုံးတပ္ ေလယာဥ္သာ အမွန္တကယ္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပုံ တို႔ကို ပညာဥာဏ္ျဖင့္္ရႈျမင္တတ္ျခင္းကိုလည္း သတိထားမိပါသည္။
ထို မစၥတာလင္းဘတ္သည္ အဓိပတိတရားေလးပါးလုံး စုံလင္စြာေဆာင္ရြက္သျဖင့္ ေအာင္ျမင္မႈရသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္သည္။
ကံေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္သည္မဟုတ္ပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ဆိုရေသာ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစု ယူဆေနၾကေသာ အတိတ္ကံေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္သည္ မဟုတ္ပါ။
ပစၥဳပၸန္တည္းဟူေသာ လက္ေတြ႔လုပ္ရပ္မ်ားေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈရရိွခ့ဲသည္မွာ လြန္စြာထင္ရွားလွ ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အနႏၱေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျမတ္ဗုဒၶက အတိတ္ကံကိုသာ ယုံၾကည္သူမ်ားကို ဤအယူအဆသည္ ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိဟု ျပတ္သားစြာ ေဟာၾကားခ့ဲပါသည္။
အတိတ္ဘ၀က အရင္းအျမစ္ကံကိုသာ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ မွားယြင္းေသာအယူဟု ဆိုလိုပါသည္။
အတိတ္ကံအားျဖင့္ လြန္စြာေကာင္းခ့ဲေသာ ေဒ၀ဒတ္မင္းသားသည္ ဘုရင့္သားျဖစ္ရျခင္း၊ ျမတ္ဗုဒၶ၏ေယာက္ဖ ေတာ္စပ္ခြင့္ရျခင္း၊ ျမတ္ဗုဒၶ၏သာသနာတြင္ ရဟန္းျဖစ္ခြင့္ရျခင္း စသည္တို႔သည္ အတိတ္ကံေကာင္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထို ေဒ၀ဒတ္မင္းသားသည္ အတၱသမၼာပဏီဓိဟုေခၚေသာ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ျခင္း အားနည္းမႈ၊ အယူအဆမွားမႈမ်ားေၾကာင့္ က်ရႈံးရေသာသူ ျဖစ္ခ့ဲရသည္မွာလည္း စာဖတ္သူမ်ား သိရိွထားၾကၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္ မည္။

x                  x                 x

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္အမ်ားစုသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အလုပ္တစ္ခုခုကိုေဆာင္ရြက္ရာ၌-
That is my utmost ability
ဒါဟာ ငါ့ရဲ႕အေကာင္းဆုံးစြမ္းေဆာင္ရည္
ငါႏိုင္သေလာက္ အေကာင္းဆုံးလုပ္ခ့ဲၿပီ ဆိုေသာအေနအထားတြင္သာ ရပ္တန္႔ထားတတ္သည္ကိုလည္း သတိျပဳမိပါသည္။
ဒီထက္ပိုၿပီးေကာင္းေအာင္ ငါလုပ္ႏိုင္ေသးသလား?
ဆိုေသာေမးခြန္းကို အလုပ္တစ္ခုၿပီးတိုင္းၿပီးတိုင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမးသင့္ပါသည္။
လုပ္ႏိုင္ေသးမည္ထင္လွ်င္ ထပ္လုပ္ၾကည့္ပါ။
လူပ်င္းမ်ား၏ လက္သုံးစကားျဖစ္ေသာ
“ျပင္လြန္းေတာ့ ဖင္ခၽြန္း” ဟူေသာစကားပုံကို ျမန္မာလူငယ္မ်ားေ၀ါဟာရမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ၾကေစခ်င္ပါသည္။
ထိုအလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ရာတြင္
ဆႏၵာဓိပတိ          စိတ္ဆႏၵအားႀကီးမႈ
စိတၱာဓိပတိ          စိတ္ထဲမွာ အၿမဲတ၀ဲလည္လည္ရိွ၍ ေတြးေတာႀကံဆေနျခင္းအားႀကီးမႈ
၀ီရိယာဓိပတိ        လုံ႔လႏွင့္ရဲရင့္ျခင္းအားႀကီးမႈ
၀ီမံသာဓိပတိ        ထိုအလုပ္ အေကာင္အထည္မေဖာ္မီ ဉာဏ္ပညာ ဗဟုသုတရိွမႈ၊ ၿခံဳငုံသုံးသပ္တတ္မႈ စေသာ                              ဉာဏ္ပညာအားႀကီးမႈ
ထိုအခ်က္(၄)ခ်က္ျဖင့္သာ ဦးစီးေဆာင္ရြက္ပါက “ကံမေကာင္း”ဆိုေသာ ေ၀ါဟာရသည္ သင့္အပါးမွလည္းေကာင္း၊ သင့္ပတ္၀န္းက်င္မွလည္းေကာင္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မည္။

x                  x                 x

လူသားတစ္ေယာက္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္မႈ
လူသားတစ္ေယာက္ ဆုတ္ယုတ္နိမ့္က်မႈ မ်ားသည္
ဗီဇႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္ေပၚတြင္ မူတည္သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။
ဘာသာေရးရႈေထာင့္မွၾကည့္ေသာ္ အတိတ္ကံ ပစၥဳပၸန္ကံဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
လူသည္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္ဟု ဆိုကတည္းက အတိတ္ကံေကာင္းခ့ဲသူဟု ယုံၾကည္အပ္ပါသည္။
မ်က္မျမင္ဘ၀ႏွင့္ ေမြးဖြားလာျခင္းအတူတူ ပစၥဳပၸန္ကံအားနည္းေသာသူသည္ သူမ်ားေပးမွ ေၾကြးမွစားရ၍ ပစၥဳပၸန္ကံ အားႀကီးစိုက္ထုတ္ေသာသူသည္ မ်က္မျမင္ေက်ာင္းဆရာ၊ ေက်ာင္းအုပ္မ်ားဘ၀တိုင္ ေရာက္ရိွၿပီး၊ မ်က္မျမင္ အခ်င္ခ်င္းပင္ ျပန္လည္ကူညီႏိုင္ျခင္းမ်ားကို ယေန႔လူငယ္လူလတ္တို႔ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသခ်ာစြာ ယုံၾကည္ရမည့္အခ်က္မွာ ကံမေကာင္းေသာသူသည္ လူျဖစ္လာလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
အားနည္းေသာ အတိတ္ကံ တနည္းအားျဖင့္ ကံအားနည္းသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိလွ်င္လည္း ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ထိုအတိတ္ကံကိုသာမက ပစၥဳပၸန္ကံကိုလည္း ထက္ျမက္ေစလာႏိုင္ပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းသည္ သတိဦးေဆာင္၍ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတို႔ကို ပါယ္သတ္ႏိုင္ေသာ ဉာဏ္ပညာကို ထူေထာင္ရျခင္းေၾကာင့္သာျဖစ္ပါသည္။
အားေကာင္းေသာသတိ ဦးေဆာင္မႈရိွေနျခင္းသည္ကား ငုတ္ေနေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေသာ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။

x                  x                 x

၁၉၈၈ ခုႏွစ္က မကၠဆီကိုႏိုင္ငံကို ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခ့ဲ၍ လူ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေသဆုံးခ့ဲရေသာ မုန္တိုင္းသည္ မကၠဆီကိုကုန္းတြင္းပိုင္းကို မ၀င္ေရာက္မီ ကၽြန္ေတာ္စီးနင္းလိုက္ပါလာခ့ဲေသာ သေဘၤာႏွင့္ ဦးစြာေတြ႕ႀကံဳခ့ဲျခင္းျဖစ္ပါ သည္။
၂ ညႏွင့္ ၃ ရက္တိတိ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ မည္သူမွ် မအိပ္ခ့ဲရပါ။
သေဘၤာကို လူတက္မကိုင္ A.B (Able Body)မ်ားျဖင့္ အလွည့္က် တက္မကုိင္၍ မုန္တိုင္းႏွင့္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တိုး၍အသက္ရွင္သန္ႏိုင္ေရးရုန္းကန္ခဲ့ ၾကရပါသည္။
သေဘၤာကပၸတိန္ျဖစ္သူမွာလည္း ထိုမုန္တိုင္းကာလအတြင္း သေဘၤာေမာင္းႏွင္ခန္းတြင္သာ မအိပ္မေန တာ၀န္ယူရသလို က်န္သေဘၤာသားမ်ားအားလုံး ထိုအတိုင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
မုန္တိုင္းရိွသည္ကို သတင္းဦးစြာရထားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အသံလႊင့္တိုင္ အသံဖမ္းႀကိဳးမ်ားကို ပိုမိုခိုင္ခ့ံေအာင္ စိတ္ခ်ရေအာင္ ျပင္ဆင္ခ့ဲသလို၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ႀကိဳးႏွင့္ခ်ီ၍ စားပဲြကိုဖက္ကာ မိုးေလ၀ႆသတင္းမ်ားကို အခ်ိန္ျပည့္ဖမ္းယူ၍ မုန္တိုင္းမွသေဘၤာလြတ္ရာလြတ္လမ္းကို ရွာေဖြဖို႔ မအိပ္မေနတာ၀န္ယူခ့ဲဖူးပါသည္။
အားလုံး၏တက္ညီလက္ညီ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ အားလုံးအသက္ေဘးမွ လြတ္ခ့ဲဖူးပါသည္။

x                  x                 x

ကၽြန္ေတာ့္ေဆာင္းပါး၏အစတြင္ ေဖာ္ျပခ့ဲပါသည္။
မေနာပုဗၺဂၤမာ ဓမၼာ ၊ မေနာေသ႒ာ၊ မေနမယာ ဟု ျမတ္ဗုဒၶေဟာေဖာ္ၫႊန္ျပခ့ဲေသာေၾကာင့္ စိတ္၏သဘာ၀ကို လည္း  ကၽြန္ေတာ္တို႔သိရိွနားလည္ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ “ကံမေကာင္း” ဟူေသာစိတ္ကို မည္သည့္အခါမွ် ဦးေဆာင္ဦးရြက္ခြင့္ မျပဳမိေစရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ကံေကာင္းသည္ဟု ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳလွ်င္ေရာ ကံေကာင္းလာႏိုင္ပါသလားဆိုလွ်င္-
လူေပါကံေကာင္းျခင္းမွ်သာလွ်င္ ခံစားခြင့္ရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔လည္း မျပဳသင့္ပါ။
စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း၊ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ျခင္းတို႔သည္ မလိုအပ္ေသာ အစြန္းႏွစ္ဖက္သာ ျဖစ္၍
မိမိလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရေသာ အလုပ္မ်ားတြင္သာ စိတ္ကိုႏွစ္ထား၍ သတိဦးစီးကာ
ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္ေသးသလဲဟု ႀကံဆလုပ္ကိုင္၍ ထိုသို႔လုပ္ကိုင္ရာတြင္လည္း
အထြတ္အထိပ္ေအာင္ျမင္လိုွလွ်င္ ေဖာ္ျပခ့ဲၿပီးျဖစ္ေသာ အဓိပတိတရားေလးပါးကို ျပည့္စုံေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖင့္၄င္း၊ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူခ့ဲေသာ ေလာကီႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းတရား (၄)ပါးျဖစ္သည္။

ဥ႒ာနသမၸဒါ      ( မိမိ တာ၀န္ယူ လုပ္ကိုင္ရေသာ အလုပ္မွန္သမွ် အားႀကိဳးမာန္တက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း)

အာရကၡသမၸဒါ    ( အလုပ္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ရရိွလာေသာ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ေကာင္းစြာ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း)

ကလ်ာဏမိတၱသမၸဒါ     ( အမွားအမွန္ ေကာင္းစြာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား၍ လမ္းၫႊန္အႀကံေပးႏိုင္ေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း  ရိွျခင္း၊ ဤေနရာတြင္ “အကပ္ေကာင္း”  ရိွျခင္း၊ “လုပ္ပိုင္ခြင့္ရိွသူႏွင့္ ေျပလည္ျခင္း”  စေသာ  အယူအဆမ်ားကိုပါယ္ပါ)

သမဇီ၀ိတသမၸဒါ     ( တရားႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ ဥစၥာပစၥည္းကိုသာ ရွာေဖြစုေဆာင္းျခင္း၊ ရလာေသာ ဥစၥာပစၥည္းကို သုံးစဲြတတ္ျခင္း၊ မျဖဳန္းတီးျခင္း)

စေသာ တရားေတာ္အဆုံးအမႏွင့္အညီ ေနထိုင္သြားပါက “ကံေကာင္းေသာ” လူတစ္ေယာက္ မလဲြမေသြျဖစ္လာ ပါလိမ့္မည္။
မိမိကိုယ္တိုင္ ကံေကာင္းသလို အျခားသူမ်ားကိုလည္း ကံေကာင္းေသာသူမ်ားအျဖစ္ ရြက္ေဆာင္ေပးႏိုင္ၾက ေသာလူငယ္လူလတ္မ်ားျဖစ္ေအာင္မိမိကိုယ္ကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၾကပါစို႔။