ငါးမရ ေရခ်ဳိးျပန္ပါမည္
ေမာင္လြမ္းဏီ
ေမာင္လြမ္းဏီ
“ေရႊဘ ဘယ္သြားလဲ မိလံုး”
ကိုညဳိဒင္ ငါးမ်ွားတံမ်ားကို အိမ္အဖီေဘးတြင္ေထာင္ရင္း မလံုးကို ေမးလိုက္သည္။ မလံုးက မၾကားဟန္ျဖင့္ မီးခိုးအူေနသည့္ မီးဖိုကို မီးေျပာင္းႏွင့္ တဟူးဟူး မႈတ္ေနသည္။
“ငါေမးတာလည္း ေျဖစမ္းအုန္းဟ မိလံုး”
မလံုး တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ထမင္းအိုးဖံုးျဖင့္ မီးဖိုကို ယပ္ခပ္ေနျပန္သည္။ မီးခိုးမႊန္၍ က်လာသည့္ မ်က္ရည္ပူတို႔ကို ထမီအနားႏွင့္ ေကာက္ပြတ္ လိုက္ရင္း -
“ထံုးစံအတိုင္းပဲ ကိုညဳိဒင္။ ေတာ့္သားအေၾကာင္း ေတာ္က က်ဳပ္ထက္ပိုသိမွာေပါ့။ ေတာက္ခံုမွာလား။ ေဂၚလီလိွမ့္တဲ့ေနရာ မွာလား ေတာ္သြားရွာၾကည့္။ ခုတေလာ အိမ္မွာကို ကပ္တယ္မရွိဘူး”
ကိုညဳိဒင့္ မ်က္ေထာက္နီက မလံုးမီးဖိုထဲက မီးေတာက္ႏွင့္အၿပဳိင္။ မွ်ား၍ရလာေသာ ငါးဇင္ရိုင္း တထုပ္ကို ထမင္းစားပဲြေပၚ ပစ္တင္လိုက္ခါ လံုကြင္း အေဟာင္းတထည္ကို ပုခံုးေပၚတင္ၿပီး လမ္းထိပ္ထြက္လာခဲ့သည္။
ကိုညဳိဒင္ ေရႊဘကို လိုက္ရွာသည္။ သူ ့အေပါင္းအေဖာ္ေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ခုတေလာ သူတို႔ဘက္ကို ေရႊဘ မလာဘူးတဲ့။ ဘယ္သြားတယ္ထင္လဲလို႔ ေမးေတာ့လဲ သိဘူးေလတဲ့။ ကိုညဳိဒင္ ေဒါသ ထြက္လာသည္။ ဘာကို ေဒါသ ျဖစ္ေနမွန္း ဂဃနဏမသိ။ ကိုညဳိဒင္ ေဒါသထြက္ေနေပမယ့္ ေရႊဘကို စိုးရိမ္စိတ္က တေမွာင့္။ ဒီေကာင္ ငါမပါဘဲ ျမစ္ထဲသြား ေနလား။ ငေပ်ာ့တို ့ ဘူႀကီး၀ိုင္းေဘးထိုင္ၿပီး လက္ဘက္သုတ္ ဂ်င္းသုတ္၀ယ္ေပးေနသလား။ ၿမဳိ ့ေျမာက္ဖ်ားက ညြန္႔ေမာင္္တို႔ ့ဘက္ 