ဘယ္လိုစာ ေမာင္သင္မတုန္း

 “ဘယ္လိုစာ ေမာင္သင္မတုန္း” 

ဓမၼေဘရီ အရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)
 
အခုေနာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာေတြထဲမွာကိုပဲ ဘယ္လိုကဘယ္လို ကာလေပၚ “အေတြးအေခ်ာ္ရွင္” (အေတြးအေခၚမဟုတ္)သစ္ေတြ ေပၚလာသလဲေတာ့ မသိဘူး၊ ေမးခြန္းဆန္းေတြနဲ႔ ခဏခဏႀကံဳရတယ္။ တေလာဆီကပဲ လူလတ္ပိုင္း ေခတ္ပညာတတ္ဆိုသူ တစ္ဦးက အခုလက္ရွိ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ

      အရိယသစၥာဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္အထိမဆိုက္ဘူး၊ အရိယသစၥာကို အေလး မထားဘဲ ပရမတၳသစၥာနဲ႔သာ လမ္းဆံုးေနတယ္။ ေလာကႀကီးအေပၚမွာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာအျမင္ကလည္း တစ္ေလာကလံုးကို ဒုကၡတံုး ဒုကၡခဲႀကီးလို႔သာ သတ္မွတ္႐ႈျမင္တယ္။

---

ေရႊခုိးတဲ့ပန္းတိမ္ ႏွင့္ ေရမထုိးတဲ့တံငါ 

ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)

ကုိယ္တုိင္လည္း အျမဲတမ္း က်က္သေရရွိေနျပီး ေလာကရဲ့ က်က္သေရကုိလည္း အျပည့္အ၀ ေဆာင္ေပးႏုိင္သူျဖစ္ဖုိ႔အတ ြက္ အေရးအႀကီးဆုံး အေျခခံတရားက ကံနဲ႔ ကံရဲ့ အက်ိဳးကုိ ျပတ္သတ္ထင္ထင္ သိျမင္လက္ခံဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း အရင္က ေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ။
‘ကံ’ဆုိတာနဲပပတ္သက္လုိ႔ အရပ္စကားအေနနဲ႔ ‘ကံဆုိတာအလုပ္၊ အလုပ္ဟာ ကံပဲ’လုိ႔ အမ်ားသူငါ အလြယ္တကူ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။

အိုကံ

စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ၊ အေျခြအရံေတြဆုိတာ ကံရဲ့ အက်ိိဳးေပးေတြဗ်။ ကံေတြ မဟုတ္ဘူး။ ကံဆုိတာ ကုိယ္အားထုတ္တဲ့ ဒါန၊သီလ၊ ဘာ၀နာေတြကုိ ေခၚတာ။
(နတ္ေမာက္ျမိဳ႔နယ္၊ ဥယ်ဥ္ေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္)

အငယ္က မိမိတုိ႔ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ကပၸိယႀကီးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဦးဖုိးငယ္ နဲ႔ ဦးသာမွတ္ တဲ့၊ ဦးဖုိးငယ္က မ်က္စိမျမင္တဲ့ ဒုကၡိတႀကီး။ ဦးသာမွတ္ ကေတာ့ အသက္အရြယ္အေလ်ာက္ အုိမင္းတာကလြဲလုိ႔ အားလုံး အဂၤါစုံလင္ပါတယ္။ အသက္ႀကီးလာေတာ့ ရြာထဲမွာ ဆူဆူညံညံမေနလုိတာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ကပၸိယ အျဖစ္လာေနတာ။ သူက ရြာမွာ အခ်မ္းသာဆုံးျဖစ္တဲ့ ဦးသာျမတ္ ရဲ့ အစ္ကုိအရင္းပါ။