ခရီးသြားမွတ္တမ္း – ေရွာင္လင္ေက်ာင္းသုိ႔ အလည္တေခါက္
စ၀္ၾကီး တရုတ္ႏုိင္ငံ ဟီနန္ျပည္နယ္ရွိ စုန္႔ေတာင္တန္းေဒသ။ အုံ႔မႈိင္းေနေသာ ေတာင္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ေတြၾကားမွာ ေ႔ရြလ်ားေနေသာ တိမ္ေငြ႔မ်ားေၾကာင့္ ျမင္ေနရေသာျမင္ကြင္းက အိပ္မက္ဆန္ဆန္။
ထုိေတာင္တန္းမ်ား၏အလယ္တြင္ မိစာၦငါးေကာင္ဟုေခၚေသာ ေတာင္ထြတ္တစ္ခုရွိသည္။ ေတာင္ေျခရင္းမွာရွိတဲ့ ေတာအုပ္ငယ္ထဲက ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကလည္း ေဘးပတ္ဝန္းက်င္လုိ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသကဲ့သုိ႔ ရွိသည္။ ေက်ာင္းအဝင္ဝ လမ္းငယ္ေဘးမွာ စုိက္ထားတဲ့ ေက်ာက္တုိင္ေၾကာင့္ “ေရွာင္လင္” (ေရွာင္ = ငယ္ေသာ၊ လင္ = ေတာအုပ္) ေက်ာင္းျဖစ္မွန္း သိရပါသည္။ ေက်ာင္းေရွ႕ရာက္ေတာ့ ေၾကးအုိးႀကီးႏွစ္လုံးထဲမွ ထြက္ေနေသာ အေမႊးတုိင္ မီးခုိးေတြကလြဲလုိ႔ ဘာမွမေတြ႔ရ။ ေတာအုပ္ထဲမွ ၾကားေနရေသာ ငွက္ေအာ္သံ အနည္းငယ္ကလြဲ၍ ပကတိ တိတ္ဆိတ္လ်က္။ ေဘးဘီကုိ ၾကည့္ေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ မေတြ႔တာေၾကာင့္ လူႏွစ္ရပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ျမင့္တဲ့ သစ္သားတံခါးေပၚမွ လူေခၚသံကြင္းကုိ ေခါက္လုိက္သည္။ မဲနယ္ႏုေရာင္ သကၤန္းဝတ္ထားေသာ ကုိယ္ရင္ေလးတစ္ပါးထြက္လာကာ…
“ေအာ္မီေထာ္ေဖာ္… ဘာကိစၥရွိပါသလဲ” ဟု လက္ဝါးတဖက္ေထာင္၍ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရွာင္လင္ေက်ာင္းကုိ လာခဲ့တာပါ။ အထဲဝင္လုိ႔ ရမလားခင္ဗ်ာ”
“ေက်ာင္းထုိင္ကုိ ေမးေပးပါ့မယ္။ ခဏေစာင့္ပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့ ခုနကကုိရင္ေလးနဲ႔အတူ သကၤန္းအနီႏွင့္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး ျပန္ထြက္လာသည္။
“ဧည့္သည္တုိ႔ အထဲကုိၾကြပါ” ဟု ဖိတ္ေခၚလုိက္ၿပီး သစ္သားတံခါးႀကီးကုိ တဝက္ခန္႔ ဖြင့္ေပးလုိက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ လက္ခံတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဘုန္းဘုန္း”
“ေအာ္မီေထာ္ေဖာ္” ဟု ဆုိၿပီး ေက်ာင္းထဲသုိ႔ဝင္သည့္ လမ္းကေလးကုိ လက္ဖဝါးျဖန္႔ၿပီး ညႊန္ျပလုိက္သည္။
ပထမတံခါးေနာက္က ေက်ာင္းဝင္းထဲသုိ႔ေရာက္သြားေတာ့လည္း လူသူမေတြ႔ရ။ မာန္သြင္းေအာ္ဟစ္ေနသံ သဲ့သဲ့ကုိေတာ့ ၾကားရသည္။ လမ္းကေလး အတုိင္း ေလွ်ာက္လာရင္း တဖက္တခ်က္ဆီမွာ ေက်ာက္စာတုိင္ေတြကုိ ေတြ႔ေတာ့
“ဘုန္းဘုန္း၊ ဒီေက်ာက္တုိင္ေတြက ဘာေတြလဲ”
“ေၾသာ္… ဒါေတြလား။ တျခားသုိင္းေက်ာင္းေတြက ဂါရဝျပဳတဲ့အေနနဲ႔ လာစုိက္လႉထားတာေတြပါ”
“အမ်ားႀကီးပါလား”
“မ်ားဆုိ… သုိင္းပညာအမ်ိဳးေပါင္းကလည္း မ်ားတာကုိးကြယ္”
“ခဏသြားၾကည့္မယ္ေနာ္…”
အနီးေရာက္ေတာ့ ၾကားဖူးနားဝရွိတဲ့ သုိင္းပညာအားလုံးအျပင္ မၾကားဖူးတဲ့ သုိင္းေက်ာင္းေတြက ဂါရဝျပဳ ေက်ာက္တုိင္ေတြကုိလည္း ေတြ႔ရသည္။ ကရာေတး၊ ထိုက္ကြမ္ဒို စတဲ့ အေ႔ရွတုိင္း သုိင္းပညာမ်ားသာမက လက္တင္နဲ႔အာဖရိက ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး တီထြင္ထားတဲ့ Capoeira လုိ ပညာရပ္ေတြကပါ လာေရာက္စုိက္ထူထားၾကသည္။
“ကဲ… အထဲကုိလာၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ အရင္ကန္ေတာ့လုိက္ၾကဦး”
ေက်ာက္တုိင္ေတြကုိ တစ္တုိင္ခ်င္းၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးက လွမ္းသတိေပးလုိက္သည္။ ဒီလုိနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာရင္း အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ အေပၚေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အုတ္တံတုိင္းေဘာင္ေပၚမွာ လက္ညႈိးတစ္ေခ်ာင္းထဲ ေထာက္ၿပီး ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါးကုိ
ထုိေတာင္တန္းမ်ား၏အလယ္တြင္ မိစာၦငါးေကာင္ဟုေခၚေသာ ေတာင္ထြတ္တစ္ခုရွိသည္။ ေတာင္ေျခရင္းမွာရွိတဲ့ ေတာအုပ္ငယ္ထဲက ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကလည္း ေဘးပတ္ဝန္းက်င္လုိ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသကဲ့သုိ႔ ရွိသည္။ ေက်ာင္းအဝင္ဝ လမ္းငယ္ေဘးမွာ စုိက္ထားတဲ့ ေက်ာက္တုိင္ေၾကာင့္ “ေရွာင္လင္” (ေရွာင္ = ငယ္ေသာ၊ လင္ = ေတာအုပ္) ေက်ာင္းျဖစ္မွန္း သိရပါသည္။ ေက်ာင္းေရွ႕ရာက္ေတာ့ ေၾကးအုိးႀကီးႏွစ္လုံးထဲမွ ထြက္ေနေသာ အေမႊးတုိင္ မီးခုိးေတြကလြဲလုိ႔ ဘာမွမေတြ႔ရ။ ေတာအုပ္ထဲမွ ၾကားေနရေသာ ငွက္ေအာ္သံ အနည္းငယ္ကလြဲ၍ ပကတိ တိတ္ဆိတ္လ်က္။ ေဘးဘီကုိ ၾကည့္ေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ မေတြ႔တာေၾကာင့္ လူႏွစ္ရပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ျမင့္တဲ့ သစ္သားတံခါးေပၚမွ လူေခၚသံကြင္းကုိ ေခါက္လုိက္သည္။ မဲနယ္ႏုေရာင္ သကၤန္းဝတ္ထားေသာ ကုိယ္ရင္ေလးတစ္ပါးထြက္လာကာ…
“ေအာ္မီေထာ္ေဖာ္… ဘာကိစၥရွိပါသလဲ” ဟု လက္ဝါးတဖက္ေထာင္၍ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရွာင္လင္ေက်ာင္းကုိ လာခဲ့တာပါ။ အထဲဝင္လုိ႔ ရမလားခင္ဗ်ာ”
“ေက်ာင္းထုိင္ကုိ ေမးေပးပါ့မယ္။ ခဏေစာင့္ပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့ ခုနကကုိရင္ေလးနဲ႔အတူ သကၤန္းအနီႏွင့္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး ျပန္ထြက္လာသည္။
“ဧည့္သည္တုိ႔ အထဲကုိၾကြပါ” ဟု ဖိတ္ေခၚလုိက္ၿပီး သစ္သားတံခါးႀကီးကုိ တဝက္ခန္႔ ဖြင့္ေပးလုိက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ လက္ခံတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဘုန္းဘုန္း”
“ေအာ္မီေထာ္ေဖာ္” ဟု ဆုိၿပီး ေက်ာင္းထဲသုိ႔ဝင္သည့္ လမ္းကေလးကုိ လက္ဖဝါးျဖန္႔ၿပီး ညႊန္ျပလုိက္သည္။
ပထမတံခါးေနာက္က ေက်ာင္းဝင္းထဲသုိ႔ေရာက္သြားေတာ့လည္း လူသူမေတြ႔ရ။ မာန္သြင္းေအာ္ဟစ္ေနသံ သဲ့သဲ့ကုိေတာ့ ၾကားရသည္။ လမ္းကေလး အတုိင္း ေလွ်ာက္လာရင္း တဖက္တခ်က္ဆီမွာ ေက်ာက္စာတုိင္ေတြကုိ ေတြ႔ေတာ့
“ဘုန္းဘုန္း၊ ဒီေက်ာက္တုိင္ေတြက ဘာေတြလဲ”
“ေၾသာ္… ဒါေတြလား။ တျခားသုိင္းေက်ာင္းေတြက ဂါရဝျပဳတဲ့အေနနဲ႔ လာစုိက္လႉထားတာေတြပါ”
“အမ်ားႀကီးပါလား”
“မ်ားဆုိ… သုိင္းပညာအမ်ိဳးေပါင္းကလည္း မ်ားတာကုိးကြယ္”
“ခဏသြားၾကည့္မယ္ေနာ္…”
အနီးေရာက္ေတာ့ ၾကားဖူးနားဝရွိတဲ့ သုိင္းပညာအားလုံးအျပင္ မၾကားဖူးတဲ့ သုိင္းေက်ာင္းေတြက ဂါရဝျပဳ ေက်ာက္တုိင္ေတြကုိလည္း ေတြ႔ရသည္။ ကရာေတး၊ ထိုက္ကြမ္ဒို စတဲ့ အေ႔ရွတုိင္း သုိင္းပညာမ်ားသာမက လက္တင္နဲ႔အာဖရိက ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး တီထြင္ထားတဲ့ Capoeira လုိ ပညာရပ္ေတြကပါ လာေရာက္စုိက္ထူထားၾကသည္။
“ကဲ… အထဲကုိလာၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ အရင္ကန္ေတာ့လုိက္ၾကဦး”
ေက်ာက္တုိင္ေတြကုိ တစ္တုိင္ခ်င္းၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးက လွမ္းသတိေပးလုိက္သည္။ ဒီလုိနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာရင္း အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ အေပၚေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အုတ္တံတုိင္းေဘာင္ေပၚမွာ လက္ညႈိးတစ္ေခ်ာင္းထဲ ေထာက္ၿပီး ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါးကုိ
