အတဲြ(၈)၊ အမွတ္စဥ္(၃၆၅) ၂၆-၁၁-၂၀၀၇(တနလၤာေန႔)ထုတ္ အေတြးသစ္ဂ်ာနယ္(the Creative journal)
ေဗဒင္ဆရာႀကီး ေကာ႑ညေဗဒင္ယုံပါသလား
ေနရီ
“ေဗဒင္ဆိုတာ မွန္သလား” ဟု ေမးလွ်င္ မွန္သည့္ဘက္က ပိုမ်ားသည္ဟု ေျဖရေပလိမ့္မည္။ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုေသာ ေဗဒင္မွာ “နကၡတ္ေဗဒင္”ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အျခားတြက္ခ်က္ေဟာေျပာမႈမ်ားကိုမူ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေလ့လာဖူးသည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္မေျပာလို၊ မွတ္ခ်က္ မေပးလိုပါ။
ေအာက္ေဖာ္ျပပါ အေၾကာင္းအရာတို႔ေပၚ မူတည္၍ ေဗဒင္မွန္ေၾကာင္းကို လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ ရိွပါသည္-
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းအလ်ာသိဒၶတၳမင္းသား ဖြားျမင္ေတာ္မူၿပီးသည္ႏွင့္ ေကာ႑ညနွင့္ အျခားေသာ ေဗဒင္ပညာရိွမ်ား ေဗဒင္ေဟာရာတြင္ အျခားေဗဒင္ဆရာႀကီးမ်ားက အတိအက် မေဟာႏိုင္ေသာ္လည္း၊ အသက္အရြယ္ အားျဖင့္ အငယ္ဆုံး၊ ပညာအားျဖင့္ အႀကီးဆုံးျဖစ္ေသာ ေကာ႑ညပုဏၰားကမူ
“ဧကန္စင္စစ္ ဘုရားျဖစ္မည္” ဟု ေဟာခ့ဲ ဖူးသည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ ေဟာၾကားရုံမွ်သာမဟုတ္၊ သူကိုယ္တိုင္ပင္ ယုံၾကည္၍ ဘုရားဦးဖူးရန္၊ တရားဦးနာရန္ သိဒၶတၳ မင္းသား ေတာမထြက္မီ ႀကိဳတင္၍ ေတာသို႔၀င္ကာ ေစာင့္ေနခ့ဲသည္။ ဘုရားလည္း ျဖစ္ခ့ဲသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
ဆရာသိပၸံေမာင္၀၏စစ္အတြင္းေန႔စဥ္မွတ္တမ္းမ်ားစာအုပ္၏ေနာက္ဆုံးစာမ်က္နွာသည္လည္းေဗဒင္မွန္ေၾကာင္း ျပဆိုသြားေသာသက္ေသသာဓကပင္တည္း။ ၅ ဇြန္၄၂မွတ္တမ္း ၌ သူ ယခုႏွစ္ ေမြးေန႔မတုိင္မီ ေသေလာက္ေသာေဘးႏွင့္ ေတြ႔လိမ့္မည္ဟု သူ႔မိတ္ေဆြ ေဗဒင္ဆရာက လြန္ခ့ဲေသာ ရွစ္ႏွစ္ခန္႔က ေဟာခ့ဲသည္။ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္လွ်င္ ထိုေဘးမွ လြန္ေျမာက္ရေတာ့မည္ဟု ၀မ္းသာခ့ဲသည္ဟု ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းတြင္ ေရးခ့ဲသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာသည္ ၆ ဇြန္ ၄၂ နံနက္လင္းအားႀကီး၌ပင္ လူဆိုးမ်ား သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ေသဆုံးခ့ဲရသည္။ (ေဗဒင္ဆရာမ်ားက တစ္ေန႔ကို တြက္ရာတြင္ နံနက္ ၆ နာရီမွ ေနာက္ေန႔နံနက္ ၆ နာရီအထိ ယူၾကသည္။)
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ရက္စဲြႏွင့္တကြ တိတိက်က် ေဗဒင္ အေဟာခံခ့ဲရဖူး၍ မွန္လည္း မွန္ကန္ခ့ဲသျဖင့္ လြန္စြာအ့ံၾသခ့ဲရဖူးပါသည္။
စာဖတ္သူမ်ားအေနႏွင့္လည္း မိမိတို႔ကိုယ္တုိင္ ေဗဒင္မွန္ကန္သည္ကို ႀကံဳေတြ႔ဖူးၾကေပလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေဗဒင္ပညာကို စိတ္၀င္စားခ့ဲဖူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ေဗဒင္ပညာကို ေလ့လာ လိုက္စားေနေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရိွခ့ဲဖူးသည္။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္ခရီးထြက္ရန္ ကိစၥႀကံဳလွ်င္ ေဟာၾကေတာ့ သည္။ ဘယ္ေန႔သြားရမည္၊ ဘယ္ေန႔ေလာက္ ျပန္ေရာက္မည္ကအစ ေဟာၾကသည္၊ မွန္သည္ကမ်ားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ထိုသူႏွစ္ေယာက္ ပို၍မွန္ကန္ေအာင္ ေဟာႏိုင္ရန္ ေကာင္းေပ့ ညြန္႔ေပ့ ရွားေပ့ဆိုေသာ ေဗဒင္က်မ္းမ်ားကို ၀ယ္ယူစုေဆာင္းေပးသည္။ ေလ့လာသူက ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏အိမ္တြင္ စာအုပ္ဗီရိုတစ္ခု လုပ္ထားၿပီး၊ ထည့္ေပးထားသည္။ ယူဖတ္-ျပန္ထား ပုံစံျဖင့္ ပ့ံပိုးမႈ ျပဳေပးခ့ဲသည္။
ကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္၀င္စားမိသည္တစ္ေၾကာင္း၊ စာအုပ္မ်ားလည္း ျပည့္စုံေနေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ပါ ေလ့လာသူ စာရင္း၀င္သြားေတာ့သည္။ ေဗဒင္ Software မ်ားလည္း လြယ္ကူစြာ ရရိွႏိုင္ေသာေၾကာင့္ Computer တြင္ထည့္ ႀတိစကၠဇာတာထုတ္၊ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသူမ်ား၏ ဇာတာမ်ားဖဲြ႕၊ သူတို႔၏ဘ၀မ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ ေလ့လာျဖင့္ ေဗဒင္ကို အေတာ္အသင့္ နားလည္ခ့ဲသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရိွ ေဗဒင္ဆရာႀကီး အခ်ိဳ႕ထံမွလည္း နည္းခံမွတ္သား ခ့ဲဖူးပါသည္။
ဤေဗဒင္ပညာကို ေလ့လာေနစဥ္အတြင္း နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေဆြးေႏြးအႀကံေပးခ့ဲဖူးပါသည္။ ေငြေၾကး တစ္စုံတစ္ရာမယူ၊ သုေတသနျပဳရလွ်င္ပင္ ေက်နပ္ေနခ့ဲျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းပညာသည္ သိပၸံပညာတစ္ရပ္ဟုလည္း ယူဆမိေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို ေက်နပ္ေနခ့ဲမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၀င္ေငြမရိွ၊ ထြက္ေငြသာရိွေသာ အလုပ္ပါတည္း။ သုေတသနဟူသည္ ဤက့ဲသို႔ စိတ္ထားႏိုင္မွ လုပ္၍ရေသာ အလုပ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေသခ်ာသုေတသနလုပ္လာေသာအခါတြင္ကားေဟာခ်က္မ်ားသည္ေယဘုယ် အမွန္သေဘာ မွ်ကိုသာ ေဆာင္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မွန္ေသာအခါ မွန္လိုက္၊ မွားေသာအခါ မွားလိုက္ႏွင့္ လုံးခ်ာလည္ ေနေတာ့၏။ မွန္ရမည္ဟု ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခ့ဲေသာ္လည္း၊ မွားခ်င္မွားေနျပန္သည္၊ မမွန္ႏိုင္ဟု ထင္ေသာ္လည္း မွန္၍ ေန တတ္ျပန္သည္။
တြက္နည္းမွန္ေသာ္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ အေျဖမွားရ ျပန္ပါသနည္း။ ကၽြန္ေတာ္ ဉာဏ္မမီေတာ့။
x x x
လြန္ခ့ဲေသာ ၂၀၀၄ ခုနစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွစ၍ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ေရာက္ခ့ဲသည္။ ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ား အေပၚ သက္၀င္ယုံၾကည္မႈျဖင့္ ေလ့လာခ့ဲသည္။ ေလ့လာမႈေရာ အားထုတ္မႈပါ ပူးတဲြလုပ္ေဆာင္ခ့ဲေသာ္လည္း၊ ပရိယတၱိ အားနည္းမႈေၾကာင့္ ေဗဒင္ပညာကို လုံး၀ စြန္႔ပါယ္ႏိုင္စြမ္း အားနည္းေနခ့ဲေသးသည္။
တစ္ရက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ေနအိမ္သို႔ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး၏တူမ (တူေတာ္ေမာင္၏ဇနီး) ေရာက္လာခ့ဲသည္။ မ်က္ႏွာ မေကာင္း၊ တူေတာ္ေမာင္မွာ ”စီပိုး” ကပ္ေရာက္ခံရသည္ ဟူေသာ သတင္းယူေဆာင္လာသည္။ သက္ဆိုင္သူမွန္သမွ် အပူလုံးၾကြရ၏။ တူေတာ္ေမာင္က လုပ္ငန္းႀကီး လုပ္ကိုင္၍ စီးပြါးေတာင့္တင္းသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ အသက္ အရြယ္မွာလည္း ငယ္ရြယ္ေသးသည္တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ “မေသေစလိုၾကေသး”။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနျဖင့္မူ မလႊဲေရွာင္ႏိုင္ ေသာအေနအထားမို႔အျမတ္ဆုံး၀ိပႆနာေဆးသာစားသုံးေစလိုသည္။ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးကမူ အေဒၚအရင္းလည္း ျဖစ္သည္မို႔ သူတို႔လာေခၚေသာ ကားႏွင့္ပင္ ႏွစ္သိမ့္ရန္ လိုက္ပါသြားသည္။ သူတို႔ မထြက္ခြါမီ တူေမာင္၏ ေမြးေန႔သကၠရာဇ္၊ ေမြးခ်ိန္အတိအက် ေတာင္းယူရင္း ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္မိျပန္သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တူေမာင္မွာ လြန္စြာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသူျဖစ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္က ခ်ိဳ႕တ့ဲသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ယခုအခါ အလြန္ႀကီးမားေသာ လုပ္ငန္းႀကီးမ်ား၊ ေငြေၾကးဥစၥာဓနမ်ား ပိုင္ဆိုင္ေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “ေဗဒင္သုေတသန” လုပ္လိုေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အထူးစိတ္၀င္စားမိျခင္း ျဖစ္ရပါသည္။
သူ၏ဇာတာကား အ့ံၾသဖြယ္ရာပါတည္း။ ၉ တန္႔ႏွင့္ ၁၀ တန္႔သခင္တို႔ အိမ္ခ်င္းဖလွယ္ေနေသာ (ပရိ၀တၱနျပဳေန ေသာ) ဇာတာျဖစ္၍ ေနေပသည္။ အလြန္ႀကီးမားေသာ ရာဇယုဂ္ပိုင္ရွင္ပါတည္း။ အသက္အႏၱရာယ္ပိုင္း ေလ့လာၾကည့္ ေသာအခါလည္း အႏၱရာယ္ျဖစ္ေလာက္ေသာ ဒႆာမရိွ၊ မူလဇာတာ၌ပင္ အသက္တိုျခင္း အခ်က္အလက္မေတြ႔၊ ဇနီးသည္ကို ျပန္လာပို႔ေသာ တူမေတာ္အား ေတြ႔သမွ်ေလး ေျပာျပႏွစ္သိမ့္ရသည္။
တစ္ပတ္ နီးပါး အၾကာတြင္ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ အေၾကာင္းၾကားလာသည္။ ေသြးျပန္စစ္၊ ထပ္တလဲလဲ ေသခ်ာ စစ္ေဆးေသာ္လည္း “စီပိုး” ရွာမေတြ႔ပါ၊ မူလစစ္ခ်က္ မွားပါသည္။ ယခုေတာ့ ျပန္လည္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါၿပီ-တ့ဲ။
မမွန္ဟု ေျပာမရေသာ ေဗဒင္ပညာ ျဖစ္ေနျပန္ပါေတာ့သည္။
x x x
ဗုဒၶကမူေဗဒင္ေဟာျခင္း၊ ဂါထာေဆာင္ျခင္း၊ အေဆာက္အအုံ ေနရာေကာင္း ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး ေရြးခ်ယ္က်င့္သုံးျခင္း စေသာအရာမ်ားကို “အနိမ့္စား တတ္သိမႈ” ဟု ေခၚဆို သတ္မွတ္ခ့ဲေလသည္။ (ဒီဃနိကာယ္)
အဘယ္ေၾကာင့္ ဤက့ဲသို႔ မိန္႔မွာခ့ဲသည္ကိုလည္း ဗဟုသုတ မျပည့္စုံခ့ဲေသာ ကၽြန္ေတာ္ ေ၀၀ါးေနခ့ဲရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္အရႈတ္အေထြးကို ရွင္းလင္းေပးေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မွာကား ေျမာက္ဒဂုံ(၁၆)ရပ္ကြက္၊ မိုးညွင္း သိ`ၤဂီေက်ာင္းတိုက္၊ ပဓာန နာယကဆရာေတာ္ အရွင္ေဇယ်ပ႑ိတ (ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္) ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
တရားစခန္းတစ္ခု၀င္စဥ္ ဆရာေတာ္က ေဗဒင္ပညာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဗဒင္ပညာဆိုသည္မွာ “အက်ိဳးေပၚ မူတည္တြက္ခ်က္” ထားေသာ ပညာသာျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားသည္ကို နာၾကားရသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဉာဏ္အလင္း ပြင့္ ပါေတာ့သည္၊ အလြန္မွန္ေသာစကားေပတည္း။ ေဗဒင္ပညာကို ကိုယ္တိုင္ေလ့လာဖူး ေသာေၾကာင့္လည္း ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၿဂိဳဟ္ႀကီးကိုးလုံးေပၚ မူတည္၍ တြက္ခ်က္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေသာ ပညာရပ္ျဖစ္ၿပီး၊ ဒီၿဂိဳဟ္ ဒီမွာရိွေနလွ်င္ ဒါျဖစ္သည္ဟု သုေတသနျပဳထားေသာ က်မ္းမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်က္အလက္စုံလွ်င္ မွန္ျပန္၍၊ အခ်က္အလက္မစုံလွ်င္ အျခားအေၾကာင္းတစ္ရပ္ ၀င္စြက္ေနသည္ကို မသိလွ်င္ ရေသာအေျဖ မွားျပန္ေတာ့၏။
ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဉာဏ္ေတာ္ကား အတိုင္းအဆမရိွပါတည္း။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဗုဒၶ၏တရားေတာ္ဟူသမွ်သည္ “အေၾကာင္း”ေပၚတြင္သာ အေျခခံေဟာၾကားခ့ဲျခင္း ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ အမွားမရိွရျခင္း ျဖစ္ရေလေတာ့သည္။
အေၾကာင္းေကာင္းလွ်င္ အက်ိဳးေကာင္းမည္။
အေၾကာင္းဆိုးလွ်င္ အက်ိဳးဆိုးမည္။
ဗုဒၶ၏တရားေတာ္ကိုတစ္ဆင့္ျပန္လည္ေဟာၾကားသိေစခ့ဲသည့္ဉာဏ္အလင္းပြင့္ေစခ့ဲေသာ ပိုင္းေလာ့ ဆရာ ေတာ္ ႀကီးအားလည္း လြန္စြာေက်းဇူးတင္၍ ဦးတင္ပူေဇာ္မိပါသည္။
ပရိယတၱိ၏ေက်းဇူးကား ႀကီးမားလွေပစြ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပရိယတၱိကိုလည္း သိႏိုင္သမွ် သိရိွရေအာင္ ႀကိဳးစားရပါ ေတာ့သည္။
ပဌာန္းတရားေတာ္ကို သင္ယူနားလည္ၿပီးေသာအခါတြင္ကား “ရွင္း” ရုံမွ်မက “လင္း”ပါေတာ့၏။
ေဗဒင္ပညာကို မမွန္ဟု မေျပာပါ၊ သို႔ေသာ္ ဘ၀ အလုံးစုံ ပုံ၍ အားကိုးထိုက္ေသာ ပညာရပ္ေတာ့ မဟုတ္ေသာ ေၾကာင့္ ဘ၀ႏွင့္ရင္းရေတာ့မည္၊ သိပ္အေရးႀကီးၿပီဆိုလွ်င္ေတာ့ ေဗဒင္ကို ဘ၀ပုံ၍ မယုံအပ္ဟု ယူဆမိပါသည္။ အလြန္ ခိုင္မာေသာ ေအာက္ပါ အခ်က္ေလးတင္ျပရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုပါသည္။
x x x
လက္ၫိွဳးတစ္ေခ်ာင္းသာေထာင္၍ “သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ရမည္” ဟု အတိအက် ေဟာေျပာခ့ဲသူျဖစ္ရုံမွ်သာမကဘုရားဦးဖူးရန္၊တရားဦးနာရန္ေတာသို႔ ဦးစြာ၀င္၍ ႀကိဳတင္ေစာင့္ခ့ဲေသာသူ ပညာအႀကီးဆုံး ေဗဒင္ဆရာႀကီးေကာ႑ညပင္လွ်င္သူ႔ေဗဒင္ကို သူသံသယျဖစ္ခ့ဲဖူးပါသည္-ဟု ဆိုလွ်င္ စာဖတ္သူမ်ား လက္ခံလိုလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
အမွန္တကယ္ကား သူ႔ေဗဒင္ကို သူမယုံခ့ဲပါ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္-
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သိဒၶတၳမင္းသားဒုကၠရစရိယာေျခာက္ႏွစ္က်င့္ၿပီးေနာက္ဤအက်င့္ကားမွား၏ဟု ဆုံးျဖတ္ ကာ ဆြမ္းျပန္ဘုဥ္းေပးရုံမွ် (ဘုရားမျဖစ္ေသးေသာကာလ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အစားအစာ ျပန္စားရုံမွ်)ကို ၾကည့္၍ ဘုရားေလာင္းသိဒၶတၳကို ဘုရားမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဟု သံသယ၀င္ကာ စြန္႔ခြါခ့ဲျခင္းကပင္ ေကာ႑ညသည္ သူ႔ေဗဒင္ပညာကို သူမယံုျခင္း၏ ထင္ရွားေသာ သက္ေသသာဓကပါတည္း။
ဗုဒၶ၏တရားေတာ္၌ သံသယမ၀င္ အမွန္ျမင္၍ မိမိတို႔၏ဘ၀မ်ားကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ အေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ ျပဳ၍ အက်ိဳးေကာင္းမ်ား ခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။ ။
ေနရီ
အတဲြ(၈)၊ အမွတ္စဥ္(၃၆၅) ၂၆-၁၁-၂၀၀၇(တနလၤာေန႔)ထုတ္ အေတြးသစ္ဂ်ာနယ္(the Creative journal)
