အလွဴဒါနမလုပ္ခင္ သိေစခ်င္
ေနရီ
“ငါ့အသိတစ္ေယာက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မဟုတ္တ့ဲသူက ငါ့နဲ႔ ေျပာမနာဆိုမနာဆိုေတာ့ ငါ့ကို ေျပာတာေလး တစ္ခုရိွတယ္၊ သူေမးတ့ဲကိစၥကို မင္းကိုျပန္ေျပာရမွာလည္း အားနာတယ္၊ ဘာသာေရးကို ထိခိုက္သလို ျဖစ္ေနလို႔”
“မင္းစိတ္ထဲမွာေရာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္ေနၿပီလား”
“မျဖစ္ဘူးကြ”
“ေအး-မျဖစ္ရင္ေတာ့ ေျပာသာေျပာပါကြာ၊ ငါက ဗုဒၶကို ေလးစားျမတ္ႏိုးေနေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕လမ္းစဥ္ကို ဉာဏ္မီသေလာက္ လိုက္ေနတာပဲ၊ ဗုဒၶကိုယ္တိုင္က မရွင္းမလင္း၊ အႀကိတ္အခဲကို မႏွစ္သက္ဘူး၊ ပရိနိဗၺာန္ မျပဳခင္မွာ မရွင္းလင္းတာ ေမးစရာရိွတာ အၾကြင္းအက်န္မထားဘို႔ မွာခ့ဲဖူးတယ္-လို႔ ငါဖတ္မွတ္ဖူးတယ္၊ မင္း မရွင္းတာကို ငါအကုန္ရွင္းႏိုင္ပါတယ္လို႔ အာမေတာ့ မခံႏိုင္ေပမယ့္ ဗုဒၶေဟာၾကားတ့ဲ တရားေတာ္ေတြထဲက ငါဖတ္မွတ္သိဖူး ၾကားဖူးတာနဲ႔ ႏီွးႏြယ္ေနရင္ေတာ့ ရွင္းျပႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ေပါ့၊ ေျပာသာေျပာပါ”
“ဒီလိုကြ သူက ငါ့ကိုေနာက္သလို ေျပာင္သလိုေျပာတာ၊ မင္းတို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ေလာဘႀကီးတာပဲတ့ဲ- သူကေတာ့ သူေသရင္ သူပိုင္တာေတြ အကုန္ထားခ့ဲမွာပဲ-တ့ဲ၊တို႔ဗုဒၶ
“သူေျပာတာမွန္သားပဲ”
“ဟင္ မင္းက မေခ်ပေတာ့ဘူးေပါ့”
“သူမွန္တာေျပာတာပဲ၊ ဟုတ္တယ္ ။ သူေျပာသလို တို႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုဟာ အ့ဲဒီအတိုင္းပဲ”
“မင္းေျပာေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္ေတြဟာ အျမင့္ျမတ္ဆုံးပုံစံ ေျပာၿပီး၊ တို႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေေတြက ေလာဘႀကီးတ့ဲ မေကာင္းတ့ဲ စာရင္း၀င္ေနေတာ့ ငါေခါင္းရႈပ္ခ်င္လာၿပီ၊ ငါက မင္းရဲ႕ကာကြယ္မႈကို နားေထာင္ၿပီး ဒီေကာင့္ကို ျပန္တြယ္ခ်င္တာ၊ မင္းေျပာပုံအရဆို သူကမွန္ၿပီး၊ ငါတို႔က ရႈံးရေတာ့မွာေပါ့“
“ငါတို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ လူငယ္လူလတ္ေတြအတြက္ ငါ Blog တစ္ခု ေရးေနတယ္၊ အ့ဲဒီအထဲမွာ ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ အလြန္ရိုးရွင္းတယ္၊ ေနာက္ၿပီး အလြန္နက္ရႈိင္းတယ္လို႔ တင္ျပခ့ဲဖူးတယ္၊ စကား မစပ္ မင္းနဲ႔ငါ ေျပာတာေတြ ကိုလည္း စာဖတ္သူေတြ ဗဟုသုတအတြက္ Blog မွာ ေရးမွာေနာ္၊ မင္းေၾကနပ္ရဲ႕လား“
“ေၾကနပ္ပါတယ္ကြာ”
“ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္ေတြဟာ အလြန္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ရိွတယ္၊ အလြန္ကိုရွင္းတယ္၊ အလြန္ ေလးနက္ တယ္၊ ရိုးရွင္းတ့ဲအတြက္ အဓိပၸါယ္ေကာက္သူေတြက ရိုးရိုးပဲေကာက္ယူၿပီး၊ က်င့္ၾကလုပ္ၾက ေျပာၾကျပန္ေတာ့ အႏွစ္အသားအထိ မေရာက္ၾကဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေပါ့ဆဆ အလြယ္တကူလုပ္ၾကတယ္၊ ဗုဒၶရဲ႕ဆိုလိုရင္း အဓိပၸါယ္ အထိ ေရာက္ေအာင္မသြားၾကဘူး၊ ဒီေတာ့ အက်ိဳးလည္း မမ်ားၾကဘူး၊ အ့ဲဒီအခါမွာ အလြန္တန္ဖိုးရိွတ့ဲ တရားေတာ္ ေတြကို ျပစ္ပါယ္ၿပီး ဘာမဟုတ္တ့ဲ တစ္ပဲြတိုး၊ တစ္နပ္စားေတြဖက္ ကူးေျပာင္း ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကတာ၊ တကယ္ကို ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါတယ္။ စကားရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ အထက္တန္းပညာ လိုက္စားဖို႔ ဉာဏ္မမီ၊ ႀကိဳးလည္း မႀကိဳးစား၊ ေနာက္ဆုံး ေက်ာင္းမေပ်ာ္ပဲေက်ာင္းထြက္ သြားၾကတ့ဲ သူေတြနဲ႔ ဥပမာႏိႈင္းရမယ္“
“စိတ္၀င္စားစရာပါလား”
“ေက်ာင္းပညာဆိုတာ သိပ္အခက္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ “သညာ” ေခၚတာေပါ့၊ မွတ္ရတာ၊ သားရတာ၊ ေလ့က်င့္ ရတာပါပဲ။ ေက်ာင္းမွာ ဆရာကလည္းရိွၿပီးသားပဲ၊ နားမလည္္ရင္ နားလည္သူထံ ခ်ဥ္းကပ္မယ္၊ အခု က်ဴရွင္ေတြ ယူေနသလိုေပါ့ကြာ၊ ကိုယ္သာ တကယ္ၾကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ ဒီေလာက္ ခက္ခဲနက္နဲတ့ဲ အရာေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ တခ်ိဳ႕မိဘေတြခမ်ာ ဆင္းရဲၾကလို႔ သားသမီးေတြ ေက်ာင္းပညာေရး မပံ့ပိုးေပးနိုင္လို႔ ေက်ာင္းထြက္ အလုပ္လုပ္ၾကရရွာတ့ဲ ကေလးေတြကို ငါအျပစ္မတင္ပါဘူး၊ သနားစရာပါ”
“ဟုတ္ပါတယ္ကြာ”
“တခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ ကိုယ္ပ်င္းတာ၊ မႀကိဳးစားခ်င္တာ တျခားအေပ်ာ္အပါးေတြဘက္ စိတ္ေရာက္ ေနတာနဲ႔ မိဘကေတာ့ ပ့ံပိုးပါရဲ႕ သူတို႔ရဲ႕ အပ်င္းအဖ်င္းစရိုက္နဲ႔ သင္ယူရတ့ဲ “သညာ”က ဆန္႔က်င္ဖက္ မဟုတ္လား၊ ဖတ္ရမယ္၊ မွတ္ရမယ္၊ ထပ္ျပန္တလဲလဲ ေလ့က်င့္ရမွာေတြကို မလုပ္ေတာ့ ဘယ္နား လည္ေတာ့မလဲ၊ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ၾကလဲ စာမလိုက္ႏိုင္ဘူး၊ မေပ်ာ္ဘူး၊ ေက်ာင္းထြက္မယ္ဆို ထြက္ ပစ္ လိုက္ၾကတယ္”
“ေက်ာင္းကေပးတ့ဲ“သညာ”နဲ႔ ေက်ာင္းကသတ္မွတ္တ့ဲ အဆင့္အတန္းေပၚ မူတည္ၿပီး၊ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္း ၾကရတာဆိုေတာ့ စိတ္ပ်က္၊ အလြယ္တကူဆုံးျဖတ္၊ အခက္အခဲကို နည္းနည္းေရွ႕ထပ္တိုး ၾကည့္မယ္ စိတ္မကူးပဲ၊ အလြယ္တကူ အရႈံးေပးၿပီး၊ ေက်ာင္းကိုပစ္ခြါေတာ့ ႀကီးေလ ပင္ပမ္းေလ ျဖစ္ရတ့ဲ ဥပမာ လိုပါပဲ၊ တို႔ ဗုဒၶရဲ႕ေလးနက္တ့ဲ လမ္းညြန္မႈေတြကို မလိုက္နာခ်င္တ့ဲ အခါၾကေတာ့ အလြယ္လိုက္ၿပီး၊ ေပါ့ေပါ့ေလး လုပ္ၾကတယ့္ အက်ိဳးမမ်ားတ့ဲအခါ စာေတြခက္လို႔ သူဆင္းရဲ ရတာလို႔ အျပစ္တင္ခ်င္သလိုေပါ့ကြာ၊ ဗုဒၶတရားေတာ္ကို နားလည္ေအာင္မလုပ္၊ ထင္ရာလုပ္တာေတြ မ်ားလာေတာ့၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ေလာဘႀကီးတယ္ ဆိုတ့ဲ စကားျဖစ္လာရတာပဲ”
“ရွင္းေအာင္ ဆိုစမ္းပါဦးကြာ”
“မင္းပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ တို႔ျမတ္ဗုဒၶက ဆင္းရဲျခင္းေတြ မျပတ္တာ၊ ဒုကၡသံသရာမွာ လည္ေန ရတာ အ၀ိဇၹာ(မသိမႈ)နဲ႔တဏွာ(ေလာဘ)ေၾကာ
“ဥပမာေလးတစ္ခုနဲ႔ ေျပာျပပါလား”
“ဆိုပါေတာ့ကြာ၊ ဗုဒၶရဲ႕ ၫႊန္ျပမႈတစ္ခု ဒါနေတာေဘာဂ၀ါ ဆိုတ့ဲ ဓမၼကေလးတစ္ေၾကာင္း ဆိုပါေတာ့ကြာ”
“အဓိပၸါယ္က-”
“လွဴတန္းျခင္း စြန္႔ျခင္းျပဳျခင္းေၾကာင့္ ဥစၥာပစၥည္း ခ်မ္းသာ၏-တ့ဲ၊ ဉာဏ္တိမ္တ့ဲ လူေတြက ခ်မ္းသာ ျခင္တယ္၊ တို႔လွဴမယ္- ဆိုၿပီး လုပ္ၾကတယ္၊ မခ်မ္းသာပဲ မဲြသြားေတာ့ ဗုဒၶကို လက္ၫိႈး ထိုးၾကျပန္တယ္၊ အတိုင္း အဆမရိွ၊ စည္းမ့ဲကမ္းမဲ့ သင့္-မသင့္ မစဥ္းစားပဲ လုပ္ၾကတယ္”
“ေနာက္ ဉာဏ္မတိမ္တ့ဲ သူေတြကေရာ”
“သူတို႔ၾက ကြန္႔ၾကတယ္၊ အျမတ္ဆုံးေရြးလွဴရမယ္၊ ဒါမွ ျမတ္မွာ၊ ဘာလွဴရင္ ဘာျဖစ္မယ္ ဆိုတာမ်ဳိး၊ ဖိနပ္လွဴရင္ ကားရမယ္၊ အခုလွဴရင္ ေနာက္ဘ၀ပါ ခ်မ္းသာမွာ၊ အထုပ္ထုပ္ၾက-ဆိုတာ အ့ဲဒီလူေတြေပါ့၊ ဒီၾကား ထဲ အပိုထပ္ကြန္႔ၾကေတာ့ သံသရာမွာေပၚေမ်ာေလး ေမ်ာမယ္ ဆိုတာေတြအထိ လုပ္လာၾကတယ္”
“မင္းဆိုလိုတာက အ့ဲဒါေတြ မမွန္ဘူးေပါ့”
“တက္တက္စင္ကို လဲြေနတာပဲသူငယ္ခ်င္း၊ မင္းစ,လိုက္တ့ဲ ေမးခြန္းတစ္ခုေၾကာင့္ ငါစကား ေတာ္ေတာ္ ေျပာရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ မင္းလည္း နားေထာင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေပါ့”
“ငါက သိခ်င္တာေလ၊ မင္းက ရွင္းျပမယ္ဆိုရင္ နားမေထာင္ႏိုင္စရာ မရိွပါဘူး၊ ရပါတယ္၊ ဆက္ပါ”
“တို႔ ဗုဒၶေဟာတ့ဲ ဒါနေတာ ေဘာဂ၀ါဆိုတာရဲ႕ အဓိပၸါယ္က အလြန္ေလးနက္တယ္၊ ဒီစကားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရိွတယ္၊ အလ်ဥ္းသင့္ရင္ေတာ့ တရားေတာ္ေတြ ထုတ္ႏႈတ္ ေျပာရမွာမို႔ ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္ေပါ့ကြာ၊ မရွင္းရင္လည္းေမးေပါ့၊ အေတြးအေခၚေလးလည္းပါမွာ ဆိုေတာ့ စိိတ္ရွည္ရွည္ ေလး ထားၿပီးနားေထာင္ေပါ့ကြာ”
“——-”
“ဒါန-ဆိုတာ စြန္႔တာ၊ တရားကိုယ္ေကာက္ေျပာရရင္ အေလာဘ ေမတၱာတရားနဲ႔ ယွဥ္တယ္၊ ေလာဘက မေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္၊ အေလာဘကေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္၊ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာဆိုတာ ေကာင္းက်ိဳးပဲ၊ အေလာဘရဲ႕ သတၱိက သံသရာ၀ဋ္ဒုကၡကိုပါ ျပတ္ေတာက္ေစႏိုင္တ့ဲ သေဘာရိွတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ “ဒါနေတာ” ေပးလွဴျခင္း၊ စြန္႔ျခင္း ျပဳၾကလို႔-ေဟာတာ”
“ေအးေလ-သူတို႔လည္း အ့ဲဒီအတိုင္းပဲ လုပ္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား”
“မဟုတ္ဘူး”
“ဘာ မဟုတ္တာလည္း”
“အ့ဲဒါေျပာတာေပါ့ကြာ၊ တိမ္တိမ္ေလးၾကည့္ရင္ ဒီမွာရပ္ေနမွာေပါ့၊ ဗုဒၶက ေစတနာဟံ ဘိကၡေ၀ ကမၼံ၀ဒါမိ ၊ ေစတနာ(စိတ္ထားမႈက) ကံေတြ (ေကာင္းက်ိဳး၊ဆိုးက်ိဳးေတြ)ကို ျဖစ္ေစ၏ ဆိုတာကို နားလည္မွ လွဴတတ္မယ္၊ လွဴတတ္ စြန္႔တတ္မွလည္း အက်ိဳးေပးမယ္၊ အက်ိဳးဆိုတာ လုပ္ယူလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ ျပဳတ့ဲ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တာ၊ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္တာက ဗုဒၶစကားနားေထာင္ၿပီး၊ အေၾကာင္း ကိုျပဳယုံပဲ ဆိုင္တယ္”
“ရွင္းပါဦး”
“ဒါနေတာ၊ေပးျခင္း၊ စြန္႔ျခင္းကို ျပဳတ့ဲအခါ ေစတနာထားတတ္ရတယ္၊ သူခ်မ္းသာပါေစ ဆိုမွ ေစတနာ ေျမာက္တယ္၊ ငါခ်မ္းသာဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီးလွဴရင္ ေစတနာမေျမာက္ဘူး၊ ကံမေျမာက္ဘူး၊ ကံမေျမာက္ရင္ အက်ိဳး မေပးဘူး၊ ဒါပဲ၊ ဒါနဆိုတ့ဲ အေလာဘမစစ္ပဲ ေလာဘပါေနေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးမေပးပဲ ဆိုးက်ိဳးေပးမွာပဲ ေသခ်ာပဲ၊ ေနာက္ေတာ့ အလကားပါကြာ ဆိုတာေတြ လုပ္လာၾကပါလိမ့္မယ္”
“ကြန္႔တ့ဲသူေတြရဲ႕ အမွားကိုလည္း ေျပာပါဦး”
“တို႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ ယုံၾကည္ပါတယ္ဆိုတ့ဲ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္က သံသရာလည္ၿပီး အသစ္ အသစ္ ေသာ ဘ၀ေတြ (၃၁)ဘုံလုံး ဒုကၡသစၥာပါလို႔၊ ရိုးရိုးဒုကၡမဟုတ္ဘူး၊ ဒုကၡသစၥာပါလို႔ ေဟာထားရက္နဲ႔ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းစားေရး ဆိုတာကေတာ့ ဗုဒၶကို ေျဗာင္ဆန္႔က်င္ၾကတာပဲ၊ အ့ဲဒါ ဗုဒၶ ဘာသာ ၀င္အမည္ခံၿပီး၊ ထင္ရာစိုင္းေနၾကသူေတြပဲ၊ ဗုဒၶထက္ကို ပိုေတာ္ပိုတတ္ေနတ့ဲ သူေတြလို႔ ပါးစပ္ က မေျပာေပမယ့္ လက္ေတြ႔လုပ္ ေနသူေတြေပါ့ကြာ၊ ဗုဒၶက ခ်မ္းသာေၾကာင္း ၫႊန္ျပတယ္၊ ဗုဒၶနဲ႔ဆန္႔က်င္ဖက္ လုပ္တယ္ဆိုေတာ့ ခ်မ္းသာမလား၊ ဆင္းရဲမလား မင္းပဲစဥ္းစား၊ စိတ္မေကာင္းစရာက အလြန္မြန္ျမတ္တ့ဲ တရားေတာ္ေတြကို အယုံအၾကည္ နည္းလာ ၾကတာပဲ”
“ဟုတ္တယ္ေနာ္-ငါ အေျပာခံရတာလည္း ဒါမ်ိဳးပဲ”
“မင္း ပိုရွင္းေအာင္ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကို တကူးတကန္႔ကို လာေရာက္ဖူးေျမွာ္ လွဴဒါန္းလာၾကတ့ဲ ဒကာ-ဒကာမတခ်ိဳ႕ကို ေဟာေျပာ ဆုံးမပုံေလး ေျပာျပခ်င္တယ္”
“မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ဆိုတာ-”
“ဆရာေတာ္ႀကီးက ေတာေနရဟန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါးပဲ၊ ၁၉၈၇ ခုနစ္ေလာက္က ရန္ကုန္ကို တစ္ခါၾကြ လာတယ္၊ မွတ္မွတ္ရရ ၀ိပႆနာနဲ႔ဆိုင္တ့ဲ တရားတစ္ပုဒ္ေဟာၿပီး ျပန္ၾကြသြားတယ္၊ သီတင္း သုံးရင္ ရပ္ရြာေတြနဲ႔ ေ၀းရာမွာပဲ သီတင္းသုံးတယ္၊ ေ၀းလံ သီေခါင္တ့ဲ အရပ္ေတြမွာ သီတင္းသုံး ေလ့ ရိွ တယ္၊ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ စစ္စစ္ကလဲြၿပီး၊ ဘာအေၾကာင္းမွ မေျပာဘူး၊ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို ေခတ္လူေတြ နားလည္ေအာင္ ေကာင္း ေကာင္းရွင္းျပႏိုင္တယ္၊ ဗဟုသုတလည္း အလြန္ၾကြယ္၀တယ္၊ ေတာထဲေနၿပီး၊ တရားေတာ္နဲ႔စပ္တ့ဲ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးေရးတယ္၊ စာဖတ္ၿပီး က်င့္ႀကံလို႔ ရေအာင္္လည္း၊ ေရးၿပီး ခ်ီးေျမွာက္တယ္၊ တရားစခန္း(၄)ႀကိမ္ ဖြင့္ၿပီး၊ ၁၉၉၉ ခုနစ္ကေန အခုထိ မုံရြာကေန ေတာတြင္းကို ၁၅၃ မိုင္ေလာက္ေ၀းကြာတ့ဲ အရပ္၊ မဟာၿမိဳင္ေတာ ေခၚတာေပါ့ကြာ၊ အ့ဲဒီ ေတာႀကီးထဲမွာ သီတင္းသုံးတယ္၊ ၁၀ ႏွစ္ လုံးလုံး ဧည့္သည္ လက္မခံ၊ မေတြ႔ပဲ သီတင္းသုံးၿပီး၊ ၂၀၀၉ ခုနစ္ဆန္း မတ္လေလာက္မွ ဧည့္သည္ ဒကာ-ဒကာမေတြ လာခြင့္ျပဳခ့ဲတယ္”
“တရားရဖို႔က အ့ဲဒီေလာက္ေတာင္ က်င့္ရလား”
“ငါ့အထင္ေတာ့ တရားရဖို႔ထက္ လူေတြကို ေၾကာက္လို႔လို႔ပို ထင္တယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးေဟာတ့ဲ တရားေတြက စာေတြက ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားတ့ဲ အႏွစ္သာရကို သိၿပီးေၾကာင္း၊ က်င့္ၿပီးေၾကာင္း အထင္ အရွားပါပဲ၊ ငါ ပထမပိုင္း ေျပာခ့ဲသလို တို႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ေလာကုတၱရာဆိုတ့ဲ တကယ္ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ ေၾကာင္းထက္၊ ဆင္းရဲဒုကၡေတာထဲ ပိုပိုတိုး၀င္ ခ်င္တ့ဲသူက မ်ားတယ္၊ အ့ဲဒီလို လူေတြ မ်ားေတာ့ သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္ေလာကီစီးပြါးေတြ အတြက္ေလာက္ပဲ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ခ်ဥ္းကပ္ခ်င္တ့ဲ သူက မ်ားတယ္ေလ၊ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားနဲ႔ မအပ္စပ္တာေတြ မ်ားေတာ့ ေရွာင္တ့ဲသေဘာက ပိုမ်ားမယ္ ထင္ပါတယ္”
“တရားေရာ မေဟာဘူးလား”
“သိစရာ မွတ္စရာ က်င့္စရာေတြ အစုံ ေရးလည္းေရး၊ ေဟာလည္းေဟာၿပီးလို႔ ေၾကာင့္ ၾကမ့ဲေနတာပါ၊ သူေတာ္ေကာင္း မွန္သမွ် အမ်ားအက်ိဳး မလုပ္ပဲကို မေနၾကပါဘူး။ ဒီေလာက္ဆို ဆရာေတာ္ႀကီးအေၾကာင္း အၾကမ္းဖ်ဥ္းေလာက္ေတာ့ မင္းသိေရာေပါ့”
“သိပါၿပီကြာ၊ ေဟာတ့ဲ တရားေလးေျပာပါဦး”
“ဆရာေတာ္ႀကီးက ဗဟုသုတစုံသလို ေ၀ါဟာရလည္း အလြန္ၾကြယ္တယ္၊ ထိမိတ့ဲ ဥပမာေတြ၊ တိုရွင္းတ့ဲ စကားေတြနဲ႔ ေဟာေလ့ရိွတယ္၊ သြက္တယ္ ရႊင္တယ္ ထက္တယ္ဆိုတ့ဲ အရည္အခ်င္းေတြလည္း ရိွတယ္”
“——–”
“ဖူးေျမွာ္လွဴဒါန္းလာၾကတ့ဲဆရာေ
“လုပ္ပါဦး ဘယ္လို နက္ရိႈင္းတာလဲ ”
“ခု-ခင္ဗ်ားတို႔လွဴတာ ခင္ဗ်ားတို႔ မရဘူး-ဆိုတ့ဲစကားက ပရမတ္သေဘာနဲ႔ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားမွမရိွပဲ၊ ငါတို႔ေတြ ထင္ေနၾကတ့ဲ ငါ, သူတပါး, ေယာက္်ား, မိန္းမ မွ မရိွပဲ၊ စိတ္, ေစတသိက္, ရုပ္ပဲရိွတာ၊ အ့ဲဒီ သေဘာ ေတြကလည္း အေကာင္အထည္ ကိုင္ျပလို႔မွ မရတ့ဲအရာေတြ လွဴတ့ဲအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တ့ဲ အက်ိုးဆိုတာလည္း “အစြမ္းသတၱိ” သေဘာမွ်ေလးပဲ ရိွတာ၊ ဒါကို သိေစခ်င္တာ ပါမွာေပါ့၊ ဉာဏ္ပညာနဲ႔လွဴလို႔ ဆိုလိုက္တ့ဲ သေဘာပါပဲ”
“ငါေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး”
“စိတ္မပူပါနဲ႔ကြာ၊ လမ္းမွန္ကို ရွာၿပီး၊ မျပတ္ေလွ်ာက္ေနဖို႔သာ လိုတာပါ၊ တို႔ စကားပုံရိွသားပဲ၊ လမ္းဆုံးရင္ ရြာေတြ႔မွာပါပဲ၊ မင္း တကယ္ စိတ္၀င္စားရင္ အကုန္သိလာမွာပါ၊ တို႔ျမတ္ဗုဒၶက ဆရာ စားမခ်န္ဘူး”
“ေအးေလ- ခုမွ ငါက စ, ၾကားဖူးေသးတာကိုး”
“အရင္းအႏွီးက မ်ားပါဘူး၊ “သိခ်င္တာ”ေလး တစ္ခုပဲလိုတာပါ၊ တကယ္သိခ်င္ရင္ မသိတ့ဲလူ မရိွပါဘူး”
“———-”
“ေနာက္တပိုဒ္ကေတာ့ လာေရာက္ ပူေဇာ္ လွဴဒါန္းတ့ဲသူေတြကို အျမင့္ျမတ္ဆုံး ခ်ီးေျမွာက္ လိုက္တ့ဲ စကားပဲကြ၊ “ေက်နပ္လား” ဆိုတ့ဲစကားေလး သုံးလုံးေပမယ့္ အလြန္ေလးနက္ပါတယ္၊ “ကိုယ္လွဴတာ ကိုယ္ မရပါဘူး၊ သူမ်ားအတြက္ ေက်ေက်နပ္နပ္ကို ေပးပါတယ္” ဆိုတ့ဲစိတ္ထားကမွ အလွဴရဲ႕အက်ိဳးေပး အျပည့္အစုံ အၾကြင္း အက်န္ မရိွရေစတတ္တာကို သူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြက သိလို႔၊ ငါမရလည္း လွဴမွာပဲ၊ ေက်ေက်နပ္နပ္ လွဴမွာပဲ ဆိုတ့ဲစိတ္ ၫႊြတ္ေစခ်င္လို႔ လွဴတ့ဲသူ မသိေသးလို႔ ‘ေက်နပ္လား’လို႔ အလွဳဴခံ ပုဂိၢဳလ္က လမ္းေၾကာင္းၿပီး ခ်ီးေျမွာက္လိုက္တာပဲ တို႔ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ သာသနာမွာ ငါက်ိဳးမပါရဘူး၊ သူတပါး အက်ိဳးပဲ ပါရတယ္”
“ရႈပ္ကုန္ပါၿပီကြာ”
“ဒါေလးေတာ့ မရႈပ္လိုက္ပါနဲ႔ကြာ၊ ငါရွင္းပါ့မယ္၊ တကယ္ကို တန္ဖိုးရိွတ့ဲ အႏွစ္သာရမို႔ပါ”
“နားေထာင္ရေတာ့မွာေပါ့ကြာ”
“မင္းစဥ္းစား တို႔တေတြ အမ်ားစုလွဴတာ ငါ့ဖို႔လား၊ သူ႔ဖို႔လား”
“ဒါကေတာ့ ရွင္းေနတာပဲကြာ၊ ကိုယ့္ပစၥည္းလွဴမွေတာ့ ကိုယ့္ဖို႔ေပါ့”
“တို႔တေတြ ခ်မ္းသာလား၊ ဆင္းရဲတာမ်ားလား”
“အင္း-ဆင္းရဲတာမ်ားတယ္ ေျပာရမွာပဲ”
“အ့ဲဒါဟာ ဆင္းရဲေၾကာင္းရဲ႕ ျပႆနာ အရင္းအျမစ္ပဲကြ”
“ဘယ္ဟာလဲ”
“ငါ့ဖို႔လွဴတယ္ဆိုတာေလ၊ ဒီၾကားထဲ ငါမရရင္ မေက်နပ္ျပန္ေတာ့ မေက်နပ္စိတ္လည္း ထြက္လာ ေရာ ေဒါသပါပါလာၿပီးအားလုံးသဲထဲေရသြ
“ဘာ လက္ေဆာင္လဲ ”
“စကားလက္ေဆာင္ေပါ့ကြာ သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ေနာင္လွဴရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ငါကုသိုလ္ရဖို႔ မလွဴပါနဲ႔၊ သူဆင္းရဲက လြတ္ပါေစဆိုၿပီးေတာ့သာ လွဴၾကည့္စမ္းပါ၊ မင္းခ်က္ခ်င္း ေကာင္းက်ိဳးခံစားရပါ လိမ့္မယ္”
“ဘယ္လို ခံစားရမွာလဲ ”
“မင္းပိုင္တ့ဲပစၥည္းတစ္ခုခုကို သူတပါး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကို ေပးတ့ဲ၊ စြန္႔တ့ဲအခါ စိတ္ထဲကေန ဒီအလွဴအတြက္ ငါကုသိုလ္မရရင္လည္း ေနပါေစ၊ သူခ်မ္းသာပါေစ သုံးပါေစ ခ်ိဳ႕င့ဲဆင္းရဲမႈမွ လြတ္ပါေစ-လို႔ စိတ္ကေလးကို သတိထားၿပီး ၫႊတ္ၾကည့္လိုက္၊ မင္းစိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းမႈတစ္ခု ခံစားရလိမ့္မယ္၊ အ့ဲဒါ လက္ငင္းအက်ိဳးအျမတ္ပဲ၊ အ့ဲဒီျပဳတ့ဲ ေကာင္းမႈရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြ အက်ိဳးေတြကို မင္းမစဥ္းစားနဲ႔၊ သူ႔ဟာသူ ျဖစ္ လာလိမ့္မယ္၊ အေၾကာင္း တစ္ခုျပဳရင္ အ့ဲဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တ့ဲ အက်ိဳးဆိုတာ ရိွစၿမဲ၊ မင္းေမ့ထားလည္း သူ႔ဟာသူ ျဖစ္မွာ”
“အင္း-ဟုတ္ေလာက္တယ္”
“ဟုတ္ကို ဟုတ္တယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ လုပ္ကိုင္ၿပီး၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ တိုးတက္လာသူ ေတြရဲ႕ စိတ္ထားေတြကို ေလ့လာၾကည့္”
“မင္းေျပာသလိုဆို ဥစၥာပစၥည္း ခ်မ္းသာေရးပါ ပါလာၿပီ”
“ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕တရားပါကြာ၊ငါေျပာလိ
“ဒီလိုဆို တရားေတာ္အတိုင္း က်င့္သုံးၾကရင္ မဆင္းရဲဘူးေပါ့”
“ေအးေပါ့ကြာ တရားေတာ္ကိုေတာ့ အေရာင္မဆိုးၾကနဲ႔၊ ကိုယ္လိုရာ မဆဲြၾကနဲ႔ေပါ့”
“မင္းေျပာတ့ဲသေဘာက-”
“တို႔ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာခ့ဲတယ္၊ ပုထုဇဥ္ဆိုတာ အမိုက္အကန္း အရူးသေဘာမွ် ရိွတာ၊ ဒီထဲမွာမွ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ေတြ ရိွေန က်န္ေနေသးလို႔ ကမၻာမပ်က္ေသးတာ၊ အာေသာက ေက်ာက္စာဆိုတာ မင္းၾကား ဖူးတယ္ မဟုတ္လား၊ ငါလည္း အတိအက်ေတာ့ ဖတ္ရတာမဟုတ္ဘူး၊ သေဘာသြားနဲ႔ေျပာရရင္ အေသာက မင္းႀကီးေက်ာက္စာက လူေတြဟာ-တ့ဲ မေကာင္းဘူး ထင္ၿပီး လုပ္ၾကတာ တစ္ခုမွ မရိွဘူးတ့ဲ၊ ေကာင္းတယ္ထင္ၿပီး လုပ္ၾကတာခ်ည္းပဲတ့ဲ ၊ ဆိုလိုတ့ဲ အဓိပၸါယ္က “ကိုယ္မွန္တယ္ ထင္တာ ကိုယ္လုပ္ ၾက တယ္” ေပါ့ကြာ၊ မင္းေရာ ငါေရာ အတူတူပဲေလ၊ “ဒီကိစၥကေတာ့ မမွန္ပါဘူး၊ ငါ လုပ္လိုက္ဦးမယ္” ဆိုတာ ရိွလို႔လား”
“ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သားကြ”
“တခ်ိဳ႕ေတြ ထင္ရာလုပ္တာက ကမ္းကုန္လာၾကတယ္၊ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကိုေတာင္ ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ခ်င္တ့ဲသူက ရိွေသး၊ ဟိုဟာစြက္္၊ ဒီဟာျဖဳတ္လည္း လုပ္ခ်င္လုပ္ၾကတာပဲ၊ အ့ဲဒါ တို႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အတြက္ေတာ့ အနစ္နာဆုံးပဲ၊ အဆိပ္ကိုေဆးလို႔ထင္ၿပီး၊ မီွ၀ဲမိရင္ေတာ့ ထိုင္ေနရင္ အေကာင္းသား၊ ထသြားမွ က်ိဳးမွန္းသိ ဆိုသလိုေပါ့ကြာ၊ အမွန္မသိရတာ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ အမွားကို အမွန္လုပ္မိရင္ ဆိုးက်ိဳးပါ ရႏိုင္တယ္၊ မလွဴရင္ ကုသိုလ္မရတာသာရိွမယ္၊ မလွဴတတ္ရင္ ေငြကုန္တ့ဲအျပင္ အကုသိုလ္ပါ အဆစ္ ထပ္ရႏိုင္ေသးတယ္”
“ဘယ္သူေတြကမ်ား ျပဳဖို႔ ျပင္ဖို႔ စိတ္ကူးၾကသလဲကြာ”
“ဘယ္သူရယ္ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ တရားကိုယ္ကေတာ့ အ၀ိဇၨာနဲ႔တဏွာက တရားခံပါပဲ၊ မင္းကို ေျပာရင္း ဂုရုႀကီး ဦးဂိုအင္ကာရဲ႕ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ခု သြားသတိရတယ္၊ အလြန္ မွတ္ ဖြယ္ေကာင္းတ့ဲ ေဆာင္းပါး ေလးပါပဲ၊ ငါအတိအက်ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး၊ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ….. အၿမိဳက္ေဆးဆိုတ့ဲ ေဆးတစ္မ်ိဳးရိွသတ့ဲ၊ အ့ဲဒီေဆးက ေသာက္လိုက္ရင္ အေမာအပမ္းေျပ ေရာဂါကင္း ခြန္အားလည္း တိုးေစသတ့ဲ ဒါေပမယ့္ ေဆးဆိုေတာ့ ေဆးသဘာ၀ အရသာမရိွဘူး၊ ခါးလည္းခါးသတ့ဲ၊ အေမာအပမ္းေျပ ေရာဂါကင္း ခြန္အားေတာ့ တိုးခ်င္ ဒါေပမယ့္ ေဆးခါးတာကိုေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ပဲ ေဆးထဲကို သၾကားစြက္ေသာက္တယ္၊သၾကားစြက္ရင္ ဒီေဆးအာနိသင္က သိပ္မထက္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိဳႀကိဳက္တ့ဲသူက မသိဘူး၊ သၾကားစြက္ ေသာက္တယ္၊ နည္းနည္းခါးေသးရင္ သၾကားထပ္ထည့္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ သၾကားစြက္စြက္ၿပီး ေသာက္တ့ဲသူက သူမ်ားေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာ ေသးသတ့ဲ၊ အၿမိဳက္ေဆးက အစြမ္းမထက္ပါဘူး၊ ေခ်ာင္းဆိုး ရင္ၾကပ္ေတာင္ ျဖစ္ေသးတယ္-တ့ဲ”
“ရီရတယ္ေနာ္”
“မရီနဲ႔သူငယ္ခ်င္း၊ ငါတို႔ အမ်ားစုဟာ အ့ဲဒီအတိုင္းကို ျဖစ္ေနၾကတာ၊ တခ်ိဳ႕ေတြဆို တို႔ ျမတ္ဗုဒၶ ဓါတ္ေတာ္ ေမြေတာ္ ရည္မွတ္တ့ဲေစတီ ရုပ္ပြားေတာ္ေတြေရွ႕ သြားၿပီး၊ ရိွခိုးၾက ဆုေတာင္းၾကတယ္၊ ဒီအလုပ္ ကေလး ေအာင္ျမင္ ရပါလို၏- ဆိုတာေတြေတာင္ ပါတတ္ၾကတယ္၊ ၿပီးရင္ မေကာင္းမႈေတြကိုေတာ့ ျပဳတယ္၊ မေတာ္တဆ တိုက္ဆိုင္လို႔ ကိုယ္ျပဳတ့ဲ မေကာင္းမႈ ေအာင္ျမင္သြားတ့ဲအခါ ဘုရားေရွ႕တေခါက္ျပန္လာၿပီး၊ အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရားဟာ အမွန္ကို အားကိုးထိုက္ပါေပတယ္၊ တန္ခိုးေတာ္ ႀကီးမားပါေပတယ္-လို႔ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ေစ့ေစ့ ၾကည့္ၿပီး၊ ဖူးေျမွာ္လိုက္ၾကေသးတယ္၊ ပန္း၊ ေရခ်မ္း၊ ဆီမီးလည္း ကပ္လွဴလိုက္ၾက ေသးတယ္၊ သူ- မေကာင္းမႈ ျပဳတာ ဒီဘုရားေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုေတာ့ သူကိုးကြယ္ေနတ့ဲဘုရား ဘယ္ဘ၀ ဘယ္အဆင့္ ေရာက္ သြား မလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ၊ စဥ္းစားၾကစမ္းပါလို႔၊ ငါကေတာ့ ထပ္တိုက္တြန္း ခ်င္တာပါပဲ။”
“ေတာ္ေတာ့ကို အေလးအနက္ထားၿပီး စဥ္းစားရမဲ့ ကိစၥပဲေနာ္”
“တို႔စကား၀ိုင္းကေတာ့ နဲနဲမ်ားသြားၿပီ ထင္တယ္”
“မင္း ေျပာတာေတြေတာ့ ငါ ပိုၿပီး နားလည္လာတယ္ ထင္တယ္”
“ငါ ေျပာတာေတြ မဟုတ္ဘူးေနာ္ အဲ့ဒါ ဓမၼအစစ္ေတြ က်င့္သုံးႏိုင္ေလ အက်ဳိးရွိေလဆိုတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ တရားေတြပါ”
“တို႔ ဘယ္ေတာ့ ဆုုံၾကဦးမလဲ”
“ဒီလုိလုပ္ကြာမင္းငါေရးေနတဲ့
“မ်ားမ်ားသိခ်င္ရင္ေရာကြာ”
“ဆုံၾကတာေပါ့ ေလာေလာဆယ္သာ ငါ အလုပ္ေလး နဲနဲမ်ားေနလို႔ ရက္ဆက္မေတြ႕ႏိုင္တာပါ၊ မင္းနဲ႔ ေတြ႕ရတာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ မင္းက ဒဲ့ဒိုးေမးတတ္ေတာ့ စာဖတ္သူကိုယ္စား ေမးၿပီးသား ျဖစ္တာေပါ့၊ မင္းနဲ႔ငါ ေျပာၾကတာေတြ Blog ေပၚ တင္ေတာ့လည္း သူမ်ားေတြ ဖတ္ရတာေပါ့”
“ဒီလိုဆို”
“ဒီလိုလုပ္ကြာ မင္းနဲ႔ငါ ေျပာၾကတာကို ဖတ္ရတဲ့ Blog ဖတ္သူေတြ ၾကိဳက္မၾကိဳက္ေပၚ မူတည္ၿပီး ဆုံၾကတာေပါ့”
“ငါ ဆက္ေရးစရာေလးေတြ ရွိေသးလို႔ ျပန္ဦးမယ္ကြာ
