"ေက်းဇူးရွင္ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အား ဆရာႀကီး ဦးဘခင္ မွ ဖူးေမွ်ာ္ခဲ႔စဥ္က"
"ေက်းဇူးရွင္ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး"
(၁၈၉၅-၁၉၇၇)
ႏွင့္
"ဆရာႀကီး ဦးဘခင္"
(၁၈၉၉-၁၉၇၁)
၁၉၄၁-ခုႏွစ္တြင္ "ဆရာႀကီးဦးဘခင္"သည္ မီးရထား႒ာန "စာရင္းကိုင္အရာရွိ" ျဖစ္လာသည္။ထိုႏွစ္ "ဇူလုိင္လ"တြင္ ဆရာႀကီးသည္"ျမစ္သားဘူတာ"သို႔ စာရင္းစစ္ရန္ ေရာက္လာခဲ႔သည္။အလုပ္၀တၱရားၿပီးသည့္အခါတြင္ဆရာႀကီးသည္"ေက်ာက္ဆည္ဘူတာ" ၌ရက္အေတာ္ၾကာ တာ၀န္ေဆာင္ရြက္ရင္း ဘူတာေရွ႕တည့္တည့္ရွိ"ေရႊသာေလ်ာင္းေတာင္"ႀကီး ကိုေတြ႕ရာ မဆိုင္းမတြပင္ "ေက်ာက္ဆည္ လက္ေထာက္ရံုပိုင္"ႏွင့္ေတာင္ေပၚတက္ခဲ႔ေလသည္။
ေတာင္ေပၚတြင္ဘုရား၀တ္ျပဳဆုေတာင္းၿပီးေနာက္ ပတ္၀န္းက်င္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈရာ "၀ါးတဲေက်ာင္း"ေလးတစ္ေက်ာင္းကိုေတြ႕ရသည္။ ပါလာသူ လက္ေထာက္ရံုပိုင္အားစံုစမ္းၾကည့္ရာ "၎ေက်ာင္းကေလးတြင္ အလြန္ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာဆရာေတာ္တစ္ပါး သီတင္း သံုးေနထိုင္ေၾကာင္း၊(ေ၀ဘူလေတာင္စြယ္)ကို အမွီျပဳ၍ (ေ၀ဘူဆရာေတာ္)ဟုေခၚတြင္ေၾကာင္း၊
အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္မွ လူအမ်ားက ဆရာေတာ္ႀကီးအာ ရဟႏၱာတစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္း၊ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ေနၾကေၾကာင္း"ေျပာျပသည္။
ဆရာႀကီးသည္ ရုတ္ျခည္းပင္ ဆရာေတာ္ထံသြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္လိုေသာဆႏၵျဖစ္ေပၚလာ၍ သြားရန္ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ေသာအခါ လက္ေထာက္ရံုပိုင္းေလးက-
"ဆရာႀကီး ဒီက ဆင္းသြားလို႔မျဖစ္ႏိုင္္ပါဘူး၊ ေတာင္ေအာက္ေျခကပန္းၿပီးမွ သြားႏိုင္ပါတယ္၊ညေန ကၽြန္ေတာ္လုိက္ပို႔ပါမယ္၊ ဒီအခ်ိန္မွာလည္း ဆရာေတာ္ႀကီးက လူေတြ႕မခံဘူး လို႔ ထင္ပါတယ္"ဟုဆို၏။
"ေက်ာက္ဆည္ဘူတာ"သို႔ျပန္အေရာက္ေန႔လည္စာစားၿပီးေနာက္"ဆရာႀကီး"သည္"တရားအာရံု"ယူ၍"ေ၀ဘူဆရာေတာ္ႀကီး"ကို ေမတၱာပို႔ကာ "ဆရာေတာ္ႀကီးအားလာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း" စိတ္ျဖင့္ေလွ်ာက္ထားလိုက္၏။
ညေန(၃)အခ်ိန္တြင္လက္ေထာက္ရံုပိုင္အေဖာ္ျပဳ၍"ေ၀ဘူေခ်ာင္"သို႔ထြက္ခြာလာခဲ႔သည္။ေခ်ာင္ထဲ၌အလြန္ဆိတ္ၿငိမ္သာယာလွ၏။ထိုအခိုက္တစ္ဖက္မွသီလရွင္(၂)ပါးထြက္ေပၚလာသျဖင့္၎တို႔အား"ဆရာေတာ္ႀကီးအားဖူးေျမာ္လိုေၾကာင္း "ေျပာျပရာ"ယခုအခ်ိန္၌ဖူးေမွ်ာ္၍မရ၊နံနက္ဆြမ္းစားခ်ိန္ႏွင့္ညေန တရားေဟာခ်ိန္မွသာ ဖူးေျမာ္ခြင့္ရႏိုင္သည္"ဟုျပန္ေျပာၾကား၏။
ဆရာႀကီး က-
"မဖူးေမွ်ာ္ရလည္း ေနပါေစ၊ဆရာေတာ္သီတင္းသံုးသည့္ ေက်ာင္းကိုသာျပေပးပါ၊ေက်ာင္းအျပင္မွ ဦးတိုက္ပါရေစ"ဟုျပန္ေျပာ၏။သီလရွင္ ညႊန္ျပလိုက္ေသာ "၀ါးေက်ာင္း"ကေလး၏ ဖိနပ္ခၽြတ္ေနရာ မွထိုင္၍ "ဆရာေတာ္ႀကီး"အားရည္မွန္းကာဦးခ်ၿပီးေနာက္ "ရန္ကုန္က ဒကာမ်ား ကန္ေတာ႔ ေရာက္ေနပါတယ္ ဘုရား"ဟု စိတ္ျဖင့္ေလွ်ာက္ထားလိုက္ရာကဲလားတံခါးကေလး ရုတ္တရက္ပြင့္လာ၍ "ဆရာေတာ္ႀကီး" ၏မ်က္ႏွာ ကိုဖူးျမင္ရသည္။
"ဘာ အလိုရွိလို႔ ကန္ေတာ႔သလဲ ဒကာႀကီး"
"မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ အလိုရွိလို႔ပါ ဘုရား "
"ေအး နိဗၺာန္ သြားခ်င္ရင္ ဘယ္လိုသြားရမလဲ"
"၀ိပႆနာဉာဏ္တရား နဲ႔ သြားရပါတယ္ဘုရား၊အခုလည္း ၀ိပႆနာတရားကို အာရံုျပဳေနလွ်က္ပါ ဘုရား"
"ေအး သာဓု၊သာဓု၊သာဓု အဲဒီတရား ဘယ္လိုရသလဲ" ဟု ေမးျမန္းရာ-
"ေက်းဇူးရွင္ (ဆရာသက္ႀကီး)ဆီမွာေရွးဦး(၇)ရက္တရားအားထုတ္ၿပီးေနာက္ရယူခဲ႔ေၾကာင္း၊ေနာက္လည္း ဆက္လက္အားထုတ္ေၾကာင္း၊ခရီးသြားရင္းလည္း ရထားေပၚမွာ အၿမဲတရားအားထုတ္ေၾကာင္း" ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားရာ-
"ဒီလိုဆို-
ဒကာႀကီး ပါရမီ ရွိတယ္၊ဘုန္းႀကီးစိတ္ထဲမွာက ေတာထဲသြားၿပီး ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ခဲ႔ရတယ္ေအာက္ေမ႕တယ္"ဟု "ဆရာေတာ္ႀကီး" က မိန္႔၏။
ဤသို႔ေမးေလွ်ာက္ထားျခင္းျဖင့္(၁)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ၾကာသြားခဲ႔သည္။ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ "သက္သတ္လြတ္ဆြမ္း"
ကပ္ရန္ခြင့္ပန္ၾကားၿပီး ျပန္ခဲ႔ၾကေလသည္။
ေနာက္ မနက္တြင္ "အရုဏ္ဆြမ္း"အမီ ခ်က္ျပဳတ္ၾကၿပီးေနာက္ဆြမ္းကပ္သြားၾကျပန္ရာ"ဆရာေတာ္ႀကီး"ႏွင့္စကားလက္ဆံုက်ျပန္၏။အရုဏ္ဆြမ္းကပ္ေရာက္လာသူပုဂၢိဳလ္အမ်ား ေျပာျပခ်က္အရ၊"ဘယ္တုန္းကမွဆရာေတာ္ႀကီး ဒီေလာက္စကားမ်ားမ်ား မေျပာၾကား"ဟုသိရပါသည္။
"ဆရာေတာ္ႀကီး"၏ ေနာက္ "မိန္႔ၾကားခ်က္"တစ္ခုမွာ-
"ဒကာႀကီး ရရွိထားတဲ႔တရား သူမ်ားေ၀မွ်ျပရလိမ္႕မည္။ယခု ဒကာႀကီးႏွင့္အတူပါလာတဲ႔ ဒကာေလး ကို ေနာက္ဘယ္ေတာ႔မွျပန္ေတြ႕ႏိုင္ဦးမလဲ မသိႏိုင္ဘူး၊ေတြ႕တုန္း ေပးခဲ႔ပါ၊နည္းကေလးျပေပးေပါ့။ဒကာႀကီးတို႔ လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ ပိတ္ျဖဴလဲၿပီး တရား ေပးပါ" ဟု တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ေတာ္မူလိုက္သည္။
"ေက်ာက္ဆည္ဘူတာ"သို႔ျပန္ေရာက္လွ်င္ျပန္ေရာက္ခ်င္း"ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး"၏ၾသ၀ါဒကို နာခံလွ်က္"လက္ေထာက္ရံုပိုင္" အား စတင္ တရားျပေပးေပေတာ႔သည္။
ဤသို႔ႏွင္ႏွင္"အစိုးရတာ၀န္မပ်က္"၊"လုပ္ငန္းမပ်က္"၊"သြားေလရာကိုယ္တိုင္တရားအားထုတ္"၊"သူတစ္ပါးအားတရားျပသျခင္း" စေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားစတင္ေဆာင္ရြက္ခဲ႔သည္။
တစ္ေန႔တြင္ "ျမန္မာ႔အလင္းဦးတင္"အိမ္၌ တရားအေၾကာင္းေဆြးေႏြးမိၾကသည္။ လက္ေတြ႕သမားျဖစ္သည့္ ဆရာႀကီးက
"တရားအေၾကာင္းေဆြးေႏြးရံုႏွင့္မၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္မွတရားအရသာကို ဒိ႒ ခံစားႏိုင္မည္၊ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ကဧဟိပသိေကာ-လာေရာက္ၾကည့္ရႈ စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကပါ ဟု ဖိတ္ေခၚထားၿပီးျဖစ္ရာ စမ္းသပ္ၾကည့္လိုလွ်င္ ၎ က ကူညီမည္ျဖစ္ေၾကာင္း"ေျပာျပ၏။
ထို႔ေနာက္-"ဆရာသက္ႀကီး ထံမွ တရားယူခဲ႔ပံု၊ နည္းနာနိႆယ ခံခဲ႔ပံု၊ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဖူးေမွ်ာ္ခဲ႔ပံု၊ဆရာေတာ္ႀကီး၏ၾသ၀ါဒ အရ တရားျပသေပးေနပံုအေၾကာင္း"တို႔ကိုလည္း ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။
၎ႏွစ္ "ဒီဇင္ဘာလ"တြင္ ဆရာႀကီးဦးဘခင္သည္ "အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီး"ထံသို႔သြားေရာက္၍တရားအားထုတ္ရာ "ဦးတင္""ဦးႏု"တို႔လည္းလိုက္လာၾကသည္။အစိုးရတာ၀န္၀တၱရားမ်ားေၾကာင့္"အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီး"ထံေမွာက္ တရား
အား ထုတ္ရန္ရက္ အနည္းငယ္သာရရွိရာ အားမလို၊အားမရ ျဖစ္ၾကရ၏။
ထိုအခါ "အနာဂါမ္ ဆရာသက္ႀကီး"က "ဦးတင္ႏွင့္ ဦးႏု"တို႔အား-
"ဆရာႀကီး က ဆရာ၀န္ ဆိုရင္ ေမာင္ဘခင္ ကိုသူနာျပဳအျဖစ္မွတ္ယူရၾကမယ္၊
ဆရာ၀န္ က လူနာနား အစဥ္ မရွိႏိုင္၊ သူနာျပဳ ကသာ ယုယုယယ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္တယ္၊
ဒါေၾကာင့္ မို႔ ေမာင္ဘခင္ရဲ႕ တရားစကားမ်ားကို နားေထာင္ၾကရမယ္၊သူ႕ရဲ႕ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ ေတြကို ယံုၾကည္ႏိုင္ပါတယ္"ဟု ဆံုးမ ညႊန္ၾကားခဲ႔ေလသည္။
ထို မွ် သာမက "ဆရာႀကီးဦးဘခင္"၏ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းဘ၀ မွတ္တမ္းကိုဖတ္ရႈၾကည့္လွ်င္ "အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာ၊အဂတိမလိုက္စားေသာ၊တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ေသာ၊ တိုင္းျပည္အေပၚေစတနာထားေသာ အႀကီးအကဲ"အျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
"မိခင္႒ာနမွ လစာ တစ္ခုတည္း"ကိုသာခံစားခြင့္ယူၿပီး "႒ာနႀကီး(၃-၄)ခု ကိုတာ၀န္ယူထမ္းေဆာင္ခဲ႔ေသာ႒ာနအႀကီးအကဲ"အျဖစ္ ၾကည္ညိဳဖြယ္၊ဂုဏ္ယူဖြယ္၊ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ ျမင္ေတြ႕ရေပမည္။
"ကမာၻ႕၀ိပႆနာတရားျပဆရာႀကီး" အျဖစ္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ေလ႔လာျပန္လွ်င္လည္း"၀ိဇၹာစရဏ"ႏွစ္၀လံုးျပည့္စံုေသာ"ပရိ
ယတ္၊ပဋိပတ္"စြယ္စံုထူးခၽြန္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး အျဖစ္ျမင္ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ေလသည္။
"ရဟန္းတစ္ပါး" မဟုတ္ေသာ "လူ၀တ္ေၾကာင္တစ္ဦး"သာ ျဖစ္ပါလၽွက္ "ႏိုင္ငံျခားသားသိပၸံပညာရွင္မ်ား၊တကၠသိုလ္ပါေမာကၡမ်ား"စသည္ထိပ္တန္းပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဆရာႀကီး၏တပည့္အျဖစ္ခံယူကာ "၀ိပႆနာတရား"အားထုတ္ၿပီး"ဗုဒၶဘာသာ၀င္" ျဖစ္လာ ခဲ႔ၾကသည္။
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအား ဗုဒၶျမတ္စြာ၏၀ိပႆနာတရားႏွင့္က်င့္စဥ္ကို အၾကြင္းမဲ႔ လက္ခံယံုၾကည္ေအာင္ ေဟာၾကားျပသႏိုင္ျခင္းမွာ "ဆရာႀကီးဦးဘခင္"၏ အထူးျခားဆံုး ဂုဏ္ရည္တစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
မွီခိုရာက်မ္းကိုး-
-"ျမန္မာ့ဂုဏ္ေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ဆရာႀကီး ဦးဘခင္"(အတၳဳပၸတၱိႏွင့္သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား)
(ေရးသားျပဳစုသူ-ဦးကိုေလး(ေဇယ်ာေမာင္)(အၿငိမ္းစား)ဒုတိယအဓိပတိ၊မႏၱေလးတကၠသိုလ္)
(၂၀၀၄-ခုႏွစ္၊ေမလထုတ္၊ စာမ်က္ႏွာ-၇၂ )
ခ်မ္းသာပါေစ၊ေအးၿငိမ္းပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ
သင့္
ကလ်ာဏ မိတၱ
(ည.ည.တ)
nyinyitindrums@gmail.com
(09-445108754)
