ကိုယ္က်င့္သိကၡာ

ကိုယ္က်င့္သိကၡာ

ေနရီ

ဤေဆာင္းပါးတြင္စာ႐ႈသူတို႔ ေ႐ွးဦးစြာသတိျပဳေစလိုသည္မွာ-

အစုအဖဲြ႕တစ္ခု သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို အေကာင္းအဆိုးသတ္မွတ္ရာတြင္ ထိုအစုအဖဲြ႕ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ၏အမ်ားစု( Majority ) ကိုသာ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အေကာင္းအဆိုး၊ အမွားအမွန္ဆိုသည္မွာ သဘာဝဓမၼအရ ဓြန္တဲြေနတတ္ေသာေၾကာင့္ အေကာင္း ခ်ည္း ပဲ လည္းမ႐ိွႏိုင္၊ အဆိုးခ်ည္းပဲလည္းမ႐ိွႏိုင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အေကာင္းအဆိုးသတ္မွတ္ျခင္းမွာ အမ်ားစုကို သတ္ မွတ္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဤေဆာင္းပါးတြင္ အဓိကေဖာ္ျပလိုသည္မွာ ”ကိုယ္က်င့္သိကၡာ” ေကာင္းမႈ၏ အက်ိဳးရလာဒ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ၏ အေတြ႔အႀကဳံအရ ေဖာ္ျပျခင္းသာျဖစ္၍ ဒႆနတစ္ခုကိုထုတ္ေဖာ္တင္ျပျခင္းဟု မယူဆေစလိုပါ။

x x x

ကြၽန္ေတာ္သည္ ဆက္သြယ္ေရးအရာ႐ိွတစ္ေယာက္အျဖစ္ သေဘၤာမ်ားတြင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ့ဲဖူးပါသည္။ မွတ္မွတ္ရရ သေဘၤာကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ သေဘၤာတစ္စီးတည္း၌ (၂၈)လၾကာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ့ဲဖူးသည္။ တစ္ဆက္တည္းေတာ့မဟုတ္။ (၁၅)လတစ္ခါ၊(၁၃)လတစ္ခါျဖစ္သည္။ သေဘၤာအမည္မွာ MV.Oceania ျဖစ္သည္။

ထိုသေဘၤာမွာ ဂ်ပန္ကုမၸဏီ Osaka Shipping ပိုင္သေဘၤာျဖစ္၍သေဘၤာကပၸတိန္ ၊ ပထမအရာ႐ိွ၊ အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္၊ ပထမအင္ဂ်င္နီယာႏွင့္ စတုတၳအင္ဂ်င္နီယာမ်ားမွာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္၍ က်န္သေဘၤာအရာ႐ိွ သေဘၤာသားမ်ားအားလုံးမွာ ျမန္မာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။

ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ အဂၤလိပ္စကားေျပာရာတြင္ အလြန္အားနည္းၾကသည္။ သူတို႔၏စာေပသည္ သူတို႔ ႏိုင္ငံသားမ်ား အားကိုးေလာက္ေသာစာေပျဖစ္ေနျခင္းကပင္ သူတို႔ အဂၤလိပ္စာအားနညး္ရျခင္း၏ အဓိကအခ်က္ ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယူဆသည္။

တစ္ကမၻာလုံးက ဘာသာေပါင္းစုံျဖင့္ ထြက္သမွ်စာေပ (အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္စာ)မွန္သမွ်ကုိ သူတို႔ဘာသာျပန္၍ ထုတ္ေဝဖတ္႐ႈႏိုင္ၾကသည္။

ပညာေရး၊စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး၊ သိပၸံပညာရပ္ဆိုင္ရာမ်ားကေတာ့ အထူးျပည့္စုံသည္။

ကုိယ္ပိုင္စာႏွင့္ စာစုံဖတ္႐ႈေလ့လာသင္ၾကားခြင့္ ရၾကေသာေၾကာင့္ တစ္ျခားဘာသာစာကို အထူး ေလ့လာစရာမလိုျဖစ္ေနၾကသည္။

ထို႕အတူသေဘၤာေပၚမွ အရာ႐ိွမ်ားလည္း အဂၤလိပ္စကားအားနည္းၾကေသာေၾကာင့္ ဆက္သြယ္ေရး အရာ႐ိွ ျဖစ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ သူတို႔အတြက္ အေတာ္ အသုံးတည့္သူျဖစ္ေနေတာ့သည္။ဆိပ္ကမ္းကပ္တိုင္း မျဖစ္ မေန ေဆာင္႐ြက္ရေသာ Port Clearance ကို ကြၽန္ေတာ္ကပင္တာဝန္ခံေဆာင္႐ြက္ရသည္။ သေဘၤာကပၸတိန္ကေတာ့ လိုအပ္သည့္ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ား လက္မွတ္ထိုးျခင္း၊ တာဝန္ခံျခင္းျပဳလုပ္ရသည္။ ဂ်ပန္အမ်ားစု အဂၤလိပ္စာ အားနည္းေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တဲြ၍လုပ္ခ့ဲရေသာ ဂ်ပန္ကပၸတိန္မ်ားမွာမူ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ ပတ္ စြာ အဂၤလိပ္စာကိုေျပာဆို ဆက္ဆံႏိုင္ၾကပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဂ်ပန္သေဘၤာအရာ႐ိွမ်ားႏွင့္ ပို၍ရင္းႏွီးခြင့္ရခ့ဲၿပီး၊ သူတို႔အေၾကာင္းကိုလည္း ေလ့လာခြင့္ရခ့ဲသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔သေဘၤာသည္ ဂ်ပန္ႏွင့္ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံ ပုံမွန္နီးပါး ေျပးဆဲြေသာသေဘၤာျဖစ္သည္။

သေဘၤာ ၾသစေတးလ်ေရာက္၍ သူတို႔ဆိပ္ကမ္းဆင္းေသာအခါ သူတို႔ႏိုင္ငံတြင္ ႐ွားပါးေသာ (ေစ်းႀကီး ေသာ) ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ေလ့႐ိွၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ Whisky (ဝီစကီအရက္)ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ အမွတ္ တရပစၥည္း ေလး မ်ား လည္းဝယ္ၾကသည္။ ေသာ့တဲြေလးမ်ား၊ နာရီအထူးအဆန္းေလးမ်ား၊ အိမ္သုံး ပစၥည္း အတိုအထြာ ေလး မ်ား ျဖစ္သည္။

ၾသစေတးလ်မွ ျပန္လာ၍ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္၊ သေဘၤာကပ္ၿပီးသည္ႏွင့္၊ လူဝင္မႈ၊ အေကာက္ခြန္ ဆိပ္ကမ္းအာဏာပိုင္ ၊ က်န္းမာေရး စေသာ အစိုးရ ဝန္ထမ္း မ်ားႏွင့္ ကုန္ကိုယ္စားလွယ္၊ သေဘၤာကိုယ္စားလွယ္တို႔ ခ်က္ခ်င္းပင္ေရာက္လာၿပီး၊ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္႐ြက္ၾကသည္။ အားလုံးပင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္က ကပၸတိန္ႏွင့္ အေဖာ္လုပ္ၿပီး ထိုင္ၾကည့္ ေန႐ုံမွ်သာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ဧည့္ခံႀကိဳဆိုမႈလုပ္ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့အလုပ္ မ႐ိွသေလာက္ပင္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခင္မင္ေလးစားစြာ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံၾကပုံမ်ား ျမင္ရေသာအခါတြင္မူ သိဂၤါရ ရသကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ဖတ္ေနရသလိုပင္။

ဂ်ပန္ဆိပ္ကမ္းတြင္ လုပ္ငန္းမ်ား အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစရန္ဟူေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ တန္စိုးလက္ေဆာင္ မည္သည့္အခါမွ်မေပးရ၊ အားလုံးကၿပဳံး႐ႊင္ရယ္ေမာစြာပင္ မိမိတို႔တာဝန္ကို မိမိတို႔ေက်ပြန္ၾကသည္။

ဆိပ္ကမ္း႐ွင္းလင္းေရးကိစၥမ်ားၿပီးလွ်င္ က်န္းမာေရးအလံအဝါေရာင္ (Yellow Flag) ကိုခ်၊သေဘၤာသားမ်ား ဆိပ္ကမ္းဆင္းႏိုင္ရန္ ကမ္းဆင္းခြင့္လက္မွတ္(Show pass ) မ်ားထုတ္ေပးျပီး၍သေဘၤာအာဏာပိုင္အဖဲြ႔မ်ားျပန္လွ်င္၊ အေကာက္ခြန္အရာ႐ိွမ်ား က်န္ရစ္ခ့ဲၿပီး၊ Personal Declare လုပ္ၾကသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာမွ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားက သူတို႔ဝယ္ယူလာေသာပစၥည္းမ်ား( ႏိုင္ငံတြင္းယူေဆာင္ အသုံး ျပဳ မည့္ပစၥည္းမ်ား)ကို ထုတ္ျပၾကသည္။ အေကာက္ခြန္အရာ႐ိွက သတ္မွတ္ႏႈန္းထားမ်ားအတိုင္း အခြန္ ေကာက္ခံသည္။

ဤေနရာတြင္ ကြၽန္ေတာ္အေလးစားဆုံးမွာ ၄င္းတို႔၏ကိုယ္က်င့္သိကၡာျဖစ္သည္။

အရက္မ်ား၊ အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းမ်ားအတြက္ အခြန္ေပးေဆာင္သည္၊ ၄င္းပစၥည္းမ်ားကိုထုတ္ျပသည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ အဖို႔ ဘာမွ်မထူးဆန္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဆိပ္ကမ္းအေပါက္ဝမွစစ္ေဆးလ်င္ ျမင္သာသည့္ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခြန္ထမ္းေဆာင္ၿပီးစာ႐ြက္ႏွင့္ အတူ စစ္ေဆးခံရမည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အခြန္မေဆာင္မျဖစ္။

သို႔ေသာ္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထည့္သြား၍ ရႏိုင္ေသာ ေသာ့တဲြေလးမ်ား၊ အပ္ခ်ည္ႏွင့္ အပ္ကေလးမ်ားပါ တင္ျပ၍ အခြန္ေပးေဆာင္ၾကသည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အ့ံၾသမိသလို စိတ္တြင္းမွလည္း ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္မိသည္။

တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေလးစားခ်စ္ခင္မႈ၊ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ေကာင္းမြန္ေသာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကပင္ ၄င္းတို႔ႏိုင္ငံခ်မ္းသာတိုးတက္ေစသည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ယူဆမိ သည္။

x x x

ကြၽန္ေတာ္ Oceania သေဘၤာမွဆင္းၿပီး၊ အျခားဂ်ာမန္ကုမၸဏီမွသေဘၤာသို႔ ေျပာင္းခ့ဲသည္။ သေဘၤာ အမည္မွာ M.V. Emma Oldendorff ျဖစ္သည္။

ထိုသေဘၤာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ နာဂိုရာဆိပ္ကမ္းသို႔ တစ္ဖန္ျပန္ေရာက္ခ့ဲသည္။ ဆိပ္ကမ္း႐ွင္းလင္းေရးကိစၥမ်ား ၿပီးစီးၿပီးေနာက္ ပါလာေသာကုန္မ်ားပင္ ခ်ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တာဝန္ ၿပီးၿပီ။ သေဘၤာသားတို႔၏ ထုံးစံအတိုင္းပင္ ဆိပ္ကမ္းကိုဆင္းခ်င္သည္။ သေဘၤာဆိုတာကလည္း တကယ္ေတာ့ ”ေရေထာင္”တစ္ခုပင္မဟုတ္ပါလား၊ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္ ေရႏွင့္မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းသာ။

ကြၽန္ေတာ္ ေရမိုးခ်ိဳး၊ အဝတ္အစားလဲၿပီးသည္ႏွင့္ သေဘၤာကပၸတိန္ကို ခြင့္ပန္သည္။ ကပၸတိန္က ”ဒီေနရာနဲ႕ ၿမိဳ႕နဲ႕အေဝးႀကီး” ဟုေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ၿမိဳ႕ထဲေတာ့မသြားပါ လမ္းေလွ်ာက္႐ုံပါဟု ေျပာ၍ သေဘၤာမွ ဆင္း လာခ့ဲသည္။ မွတ္မွတ္ရရ ထိုအခ်ိန္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ အာ႐ွအားကစားပဲြ က်င္းပရန္အတြက္ အားကစား႐ုံမ်ား ေဆာက္လုပ္ေနေသာ အခ်ိန္ကျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လမ္းလည္းေလွ်ာက္ ဗဟုသုတလည္းရမည့္ အားကစား႐ုံမ်ား ေဆာက္လုပ္ေနရာဖက္သို႔ ေျခဦးလွည့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနသည့္ေနရာသို႔ဝင္၍မရ၊ အေဝးမွသာေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း လမ္းလည္းမ်ားမ်ား ေလွ်ာက္ခြင့္ရခ့ဲသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေညာင္းလာသည္ႏွင့္ အားကစား႐ုံဝင္းထရံသံတိုင္မ်ား စိုက္ထားသည့္အုက္ ခုံေလးေပၚတြင္ထိိုင္၊ ဟိုေတြးဒီေတြးျဖင့္ အခ်ိန္ေလးလင့္လာေသာအခါ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြါကာနီး မိမိထိုင္ခ့ဲေသာ ေနရာေလး ဝန္းက်င္ကို သတိထား မိလိုက္ေသာအခါတြင္မူ-

သားေရအလိပ္ႀကီးတစ္လိပ္ကိုေတြ႕မိသည္။ အနီးအနားတြင္လည္း မည္သူမွ်မေတြ႕ရ၊ ထိုသားေရလိပ္မွာ ဝင္းထရံသံတိုင္ႏွစ္ခုၾကားတြင္ ၫွပ္ထားခ့ဲပုံရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္သည္။ ပလိုင္ယာ၊ ဂြင္းဂြ မ်ိဳးစုံ တို႔ကိုထည့္၍ အလြယ္တကူသယ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ခရီးေဆာင္ Tool kit bag တစ္ခုျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ယူ၍ သားေရလိပ္ႀကီးကိုျဖည္လိုက္ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ၊ ပို ထူးျခားသည္က ဂ်ပန္ သံထည္(Stainless Steel )ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည္။ ဝင္းလက္ေနေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ့ အခြင့္အေရးပင္ ။ ပိုင္႐ွင္မ့ဲ တန္ဖိုး႐ိွ ပစၥည္း။ အိမ္မွကားအတြက္လည္း အလြန္အသုံးဝင္မည့္ပစၥည္း။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္မည္နည္း၊ ေကာက္ယူ၍ခ်ိဳင္းၾကားၫွပ္၊ မိႈရေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ သေဘၤာကိုျပန္႐ုံသာ ႐ိွသည္မဟုတ္ပါလား။

x x x

ကြၽန္ေတာ္တို႔သေဘၤာကုမၸဏီ၏ ရန္ကုန္႐ုံး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး(ျမန္မာလူမ်ိဳး)သည္ ယခင္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ႐ုံးခ်ဳပ္တြင္ ႏွစ္အတန္ၾကာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ့ဲသူျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ေအးျမေသာရာသီႏွင့္ သူ၏ႏွစ္သက္မႈ တို႔ ေပါင္းဆုံ ေသာ အခါ ဂ်ပန္တြင္ ေနထုိင္စဥ္ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္တိုင္း ဂ်ပန္မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ေသာက္ျဖစ္ေတာ့သည္ဟု ဆို ပါ သည္။

ဂ်ပန္မွ အရက္ဆိုင္ေလးမ်ားသည္ တကယ္ေတာ့ အျမည္းဆိုင္ကေလးမ်ားဟုပင္ဆိုႏိုင္သည္။ မိမိ ပုလင္း မိမိ ယူလာ ကိုယ့္နာမည္ေလးေရးကပ္ထား၊ ေသာက္ၿပီး၍ ေက်နပ္ၿပီဆိုလွ်င္ ပုလင္းကိုဆိုင္မွာထားခ့ဲ၊ ဆိုင္႐ွင္က သိမ္းေပး ထားသည္။ ေနာက္တစ္ရက္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း၊သူ၏ပုလင္းထဲမွ အရက္ကို မည္သူကမွ ယူမေသာက္ တတ္ ၾကဟု ဆိိုသည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသည္ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ဂ်ပန္မွရန္ကုန္သို႔ ႐ုတ္တရက္ျပန္လာ၍ ရန္ကုန္႐ုံးမွာပဲ တာဝန္ယူရေတာ့သည္။ ဂ်ပန္မွ ရန္ကုန္အျပန္အတြက္ Farewell ပင္မလုပ္ခ့ဲရ။

(၃)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အၾကာမွာေတာ့ ႐ုံးကိစၥျဖင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ တစ္ေၾကာ့ျပန္ရသည္။ ဂ်ပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း မိမိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားေပးလာခ့ဲေသာ အျမည္းဆိုင္ေလးသို႔ေရာက္၍၊ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းမ်ားႏႈတ္ဆက္ခါ ဝိုင္း ေလးဖဲြ႕ေသာအခါတြင္ကား လြန္ခ့ဲေသာ (၃)ႏွစ္ေက်ာ္က မိမိထားခ့ဲသည့္ အရက္ပုလင္းေလးအား လက္ရာမပ်က္ ဆိုင္ ႐ွင္မွယူေဆာင္လာေပးသည္ကိုေတြ႕ခဲ့ရေသာအခါ တအံ့တၾသျဖစ္ခ့ဲရသည့္ အေတြ႔အႀကဳံကို ျပန္လည္ေျပာျပ၍ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၾကားခ့ဲရဖူးပါသည္။ မယုံၾကည္ႏိုင္စရာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ။

x x x

ကြၽန္ေတာ္၏အေတြးဝယ္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတို႔၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာေကာင္းပုံ၊ သစၥာ႐ိွပုံ၊ မိမိပစၥည္းမဟုတ္လွ်င္ မထိ ပါးပုံတို႔သည္ ဝင္ေရာက္လာၾကသည္။ သေဘၤာေပၚမွ ကပၸတိန္ႀကီး Mr.Hiroshi Nakayama ႏွင့္ ဂ်ပန္အဖဲြ႕သားတို႔၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ႐ိွပုံတို႔ကိုလည္း ေတြးမိပါသည္။

x x x

ကြၽန္ေတာ့္လက္ဝယ္ ေရာက္ေနေသာ Tool Kit Bag သားေရလိပ္္ ပိုင္႐ွင္ဂ်ပန္ႀကီးသည္ကား ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ႐ိွခ်င္လည္း႐ိွလိမ့္မည္၊ ႐ိွခ်င္မွလည္း႐ိွလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္မဆိုင္၊ အမ်ားစု၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို ကြၽန္ေတာ္ယုံမိသည္။

ကြၽန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်၍ ၄င္း Tool kit Bag သားေရလိပ္ႀကီးကို ေနရာတက်ျပန္ထားလိုက္သည္။ ပိုင္႐ွင္အစစ္မဟုတ္သူသည္ သူတစ္ပါးပစၥည္းကိုယူသြားလိမ့္မည္မဟုတ္၊ သို႔ဆိုလွ်င္ ပိုင္႐ွင္သည္ ပစၥည္းေမ့က်န္ ခ့ဲသည္ကို သတိရသည္ႏွင့္ သူျပန္လာ၍ ယူလိမ့္မည္၊ သူ႕ပစၥည္း သူျပန္ရလိမ့္မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယုံၾကည္လိုက္ၿပီး၊ ထိုေနရာမွ ဖယ္ခြါခ့ဲပါသည္။

x x x

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္အာ႐ွအားကစားပြဲေတာ္အတြက္ျပင္ဆင္ေနေသာကာလက နာဂိုရာျမိဳ႕ဆိပ္ကမ္းအနီး အားကစား ႐ံုဝင္းထရံ နေဘးတြင္ Tool kit Bag သားေရလိပ္ႀကီးေမ့က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီးမွ ျပန္လည္ရ႐ွိသြားမည့္ထို္ပိုင္႐ွင္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ သိေစခ်င္တာတစ္ခု႐ိွသည္။

အဲ့ဒါကေတာ့ သူတို႔ လူမ်ိဳး၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ သူ့႔ပစၥည္း မဆုံး႐ံႈးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ။

ထို႔အတူ———။

(၃) ႏွစ္ေက်ာ္ကာလတိုင္တိုင္ လက္ရာမပ်က္ ထိပါးမခံခ့ဲရေသာ အရက္ပုလင္းတစ္ပုလင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ ႐ွိခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ နာရီပုိင္းကာလေလာက္အတြင္းမွာပင္ လက္ရာပ်က္ ထိပါးခံခဲ့ရေသာ Tool kit Bag သားေရလိပ္ႀကီး တစ္ခုတို႕ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ ႐ွိခဲ့ၾကၿခင္းကုိ -

ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္တိုင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္သိေစခ်င္မိသည္။ ။

အမွတ္(၁၂၈) ဧၿပီ ၂၀၀၆-ေသာင္းေျပာင္းေထြလာမဂၢဇင္း။