သူေတာင္းစားႏွင့္ဘုန္းၾကီး
ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ )
ဆရာေတာ္အစဥ္အဆက္ဆက္ ေျပာျပခဲ့တဲ့ ဓမၼပံု၀တၳဳေလးတစ္ပုဒ္ကို အရင္ေျပာျပရေအာင္ပါ။
တစ္ခါတုန္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို သူေတာင္စားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေက်ာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးကို အသင့္ေတြ႔တာနဲ႔ ”ဘုန္းၾကီးဘုရား.. ဆြမ္းက်န္ကြမ္းက်န္ေလးမ်ားရွိရင္ စြန္႔ပါဘုရား” လို႔ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးက ” မင္းမွာ ေျခေကာ လက္ေကာ အေကာင္းၾကီး၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္စားပါလား၊ ဘာျဖစ္လို႔ ေတာင္းစားေနရတာလဲ၊ သြား မေပးႏိုင္ဘူး၊ အခုဆင္းသြား” လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ေလး ေျပာလိုက္ပါတယ္။
သူေတာင္းစားက ခ်က္ခ်င္းမဆင္းေသးဘဲ လက္အုပ္ကေလးကုိခ်ီျပီး ” ဘုန္းၾကီးဘုရား တပည့္ေတာ္ အခုဆင္းပါ့မယ္ဘုရား။ မဆင္းခင္ ဘုန္းၾကီးကို လကၤာေလးနဲ႔ကန္ေတာ့ျပီး ဆင္းပါရေစဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးကလည္း ဆြမ္းစားခါနီးေနျပီဆုိေတာ့ ” မင္း ကန္ေတာ့မွာ ျဖင့္လည္း ျမန္ျမန္ကန္ေတာ့၊ ကန္ေတာ့ျပီးရင္ ဆင္းေတာ့လို႔” ခပ္မာမာေလး ထပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
သူေတာင္စားကလည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္၊ လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး
” ေရွးကေကာင္းလို႔ ခုေကာင္းပါသည္၊
ခုေကာင္းရင္ ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္၊
ေရွးကမေကာင္းလို႔ ခုမေကာင္းပါသည္။
ခုမေကာင္းရင္ ေနာင္မေကာင္းပါလိ္မ့္မည္” လို႔ဆိုျပီး ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။
သူေတာင္းစားက ကန္ေတာ့ျပီး ျပန္ဆင္းမယ့္လည္းလုပ္ေရာ ဘုန္းၾကီးက ” ဟဲ့ ကိုရင္လာစမ္း၊ ဟိုျပင္ထားတဲ့ ဆြမ္းအုပ္ထဲက တစ္ေယာက္စာ လံုလံု ေလာက္ေလာက္ ထည့္ေပးလိုက္” လို႔ ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူေတာင္းစားကလည္း ဆြမ္းထုပ္ရသြားေတာ့ ျပံဳးျပံဳးျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ေက်ာင္းေပၚက ျပန္ဆင္းသြားပါသတဲ့။
သူေတာင္းစားဆိုခဲ့တဲ့ လကၤာေလးက သိပ္ျပီး တာသြားတာပါ။ ဒီလကၤာေလးကို အေျခခံျပီး အေတြးေလးခ်က္ ေတြးလို႔ရပါတယ္။
ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြျပဳခဲ့လို႔ အခုဘ၀ ေကာင္းေနတယ္၊ အခုဘ၀ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ဆက္ျပဳေနရင္ ေနာင္ဘ၀လည္း ဆက္ေကာင္း ေနဦးမွာပဲ။
ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြမျပဳခဲ့လို႔ အခုဘ၀ မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမျပဳဘူးဆုိရင္ ေနာင္ဘ၀လည္း ဆက္မေကာင္းဦးမွာပဲ။
ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳခဲ့လို႔ အခုဘ၀ေကာင္းေနတယ္၊ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ဆက္မျပဳဘူးဆိုရင္ ေနာင္ဘ၀ မေကာင္းဘဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မျပဳခဲ့လို႔ အခုဘ၀မေကာင္းဘူး၊ ဘာျဖစ္လဲ၊ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ဆင့္ကာဆင့္ကာျပဳေနရင္ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းမွာပဲ။
စိတ္ေနစိတ္ထားဘက္က လွည့္ေတြးမယ္ဆိုရင္လည္း ေရွးဘ၀က စိတ္ထားေကာင္းခဲ့လို႔ အခုဘ၀ေကာင္းေနတယ္ ၊ အခုဘ၀ စိတ္ထားေကာင္းရင္ ေနာင္ဘ၀လည္း ဆက္ေကာင္းဦးမွာပဲ။
ေရွးဘ၀က စိတ္ထားမေကာင္းခဲ့လို႔ အခုဘ၀ မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ အခုဘ၀ စိတ္ထားမေကာင္းရင္ ေနာင္ဘ၀လည္း မေကာင္းဦးမွာဘဲ။
ေရွးဘ၀က စိတ္ထားေကာင္းခဲ့လို႔ အခုဘ၀ေကာင္းေနတယ္။ အခုဘ၀ စိတ္ထားမေကာင္းရင္ ေနာင္ဘ၀ မေကာင္းဘဲျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
ေရွးဘ၀က စိတ္ထားမေကာင္းခဲ့လို႔ အခုဘ၀ မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လဲ .. အခုဘ၀ စိတ္ထားေကာင္းေအာင္ ေနလိုက္ရင္ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းမွာပဲ။
အေတြးေလးခ်က္က စက္လည့္ျပီး ဆင့္ပြားထြက္လာပါတယ္။ လူဆိုတာ သူ႕ကံနဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကံနဲ႕ကိုယ္ပါ။ ကံခ်င္းသြားယွဥ္လို႔ မရပါဘူး။
ဥပမာ ဌာနတစ္ခု၊ ရံုးတစ္ခု၊ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ကိုယ့္ထက္သာေနတဲ့လူဆိုတာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္သာ မနာလိုဆိုတဲ့အတိုင္း မနာလ ိုတတ္တဲ့ ဣႆာမစၧရိစိတ္ေတြလည္း ၀င္လာပါတယ္။ ဒီလို၀င္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီလူအတြက္ အမွားၾကီးမွားေတာ့တာပါပဲ။
၀င္လာတဲ့ မနာလိုစိတ္ဟာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ပါ။ မေကာင္းတဲ့စိတ္က မေကာင္းက်ိဳးကိုပဲ ဧကန္ေပးတတ္ပါတယ္။ အလိုလိုကမွ ေရွးက မေကာင္းခဲ့လို႔ ဌာနမွာ သူမ်ားေအာက္နိမ့္ေနရတဲ့အထဲ မေကာင္းတဲ့စိတ္ထပ္ျဖစ္ေနရင္ ျမင့္ဖို႔ေနေနသာသာ လက္ရွိအေနအထားထက္ ထပ္နိမ့္ဖုိ႕ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ေလ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႕ တစ္ရက္ေ၀းေလ၊ မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ေလ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႕ တစ္ရက္ေ၀းေလနဲ႕ ေ၀းသထက္ေ၀း နစ္သထက္နစ္ ပါလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ႕ ကံကို ကိုယ္က အားက်ရမွာပါ။ မနာလိုရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မနာလိုတဲ့စိတ္ ျဖစ္ေနတာက ကိုယ့္ရဲ႕အေတြးအေခၚ မွားေနတာပါပဲ။
ကိုယ့္ထက္သာတဲ့သူန႔ဲေတြ႔တဲ့အခါ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ မနာလိုတဲ့စိတ္ျဖစ္ေနတာက ကိုယ့္ရဲ႕အေတြးအေခၚ မွားေနတာပါပဲ။
ကုိယ့္ထက္သာတဲ့သူနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ႏွလံုးသြင္းမွားရင္ နစ္သထက္ နစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို႔ကေတာ့ သိပ္ျပီးမခက္လွပါဘူး။ အထက္က လကၤာေလးကို ျပန္အာရံုျပဳလိုက္ဖို႔ပါပဲ။
” ေၾသာ္ သူက ေရွးကေကာင္းခဲ့လို႔ အခုေကာင္းေနတာ၊ ငါက ေရွးက မေကာင္းခဲ့လို႔ အခုမေကာင္းေနရတာ၊ သူ႔လိုေကာင္းေအာင္ အခုဘ၀မွာေတာ့ ေကာင္းေအာင္ပဲေနမယ္” လို႔ ႏွလံုးသြင္းျပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ၊ ဆက္တိုက္ ဆက္တိုက္ ျပဳေနဖို႕ပါပဲ။
ကုသိုလ္ဆိုလို႔ ေက်ာင္းၾကီးေတြ ေဆာက္လွဴမွ၊ ရွစ္တစ္ေထာင္ ရွင္တစ္ရာေတြျပဳေပးမွ ကုသိုလ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မနက္အိပ္ရာထတာနဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ေလးပြား၊ ေမတၱာေလးပြား၊ ၀ိပႆနာေလးပြားေနလိုက္ရင္လည္း ပိုက္ဆံမကုန္ဘဲ ကုသိုလ္ျဖစ္ေနတာပါ။
ေနာက္ငါးပါးသီလကို ေန႔စဥ္ အထူးေစာင့္ထိန္းျပီး ရွစ္ရက္၊ ဆယ့္ငါးရက္ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာလည္း ရွစ္ပါးသီလ၊ ကိုးပါးသီလေတြကို ၀တ္တစ္ခုလို ေစာင့္ထိန္းသြားမယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ထားေလးကိုလည္း ျမင့္ျမတ္သထက္ ျမင့္ျမတ္ေအာင္ တည္ေဆာက္သြားမယ္ဆုိရင္ မၾကာခင္အခိ်န္အတြင္း ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ေကာင္းက်ိဳးေတြ ေရာက္လာမွာပါ။
စာမွာလည္း ဣဇၥ်တိဘိကၡေ၀ သီလ၀ေတာ ေစေတာပဏိဓိ ၀ိသုဒၶတၱာတဲ့၊ အဓိပၸါယ္က သီလကို အထူးေစာင့္ထိန္းမယ္၊ စိတ္ထားလည္း ျမင့္ျမတ္ေအာင္ေနမယ္ဆိုရင္ စိတ္ေတာင့္တတိုင္း အကုန္ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။
ေနာက္တစ္ခု သတိရတာေျပာရရင္ စာထဲမွာ အဆင့္ေလးဆင့္ျပထားပါတယ္။
ပထမအဆင့္က ဗဟုသုတျဖစ္ေအာင္ တရားနာပါ။ စာဖတ္ပါတဲ့။
ဒုတိယအဆင့္က ဖတ္ထားတဲ့တရားထဲက စာထဲက က်က္သင့္က်က္ထိုက္တာ၊ ေဆာင္သင့္ေဆာင္ထိုက္တာကို က်က္ထား၊ ေဆာင္ထားပါတဲ့။
တတိယအဆင့္က က်က္ထား ေဆာင္ထားတာေတြကို ျပန္အာရံုျပဳျပီး ၾကံစည္စဥ္းစားပါတဲ့။
စတုတၳအဆင့္က ၾကံစည္စဥ္းစားရံုနဲ႔ ရပ္မထားဘဲ လက္ေတြ႔အသံုးခ်ၾကည့္ရမယ္တဲ့။
အဲဒီအဆင့္ေလးဆင့္ကို စာသံေပသံနဲ႔ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗဟုသုတျဖစ္ေအာင္ တရားနာတာ၊ စာဖတ္တာဟာ သုတမယဥာဏ္ျဖစ္သြားတာပါ။ နာထား ဖတ္ထားတဲ့အထဲက ကိုယ့္အတြက္ အသံုးတည့္ရာကို က်က္ထား ေဆာင္ထားလိုက္တာဟာ ဓာရဏာမယဥာဏ္ျဖစ္သြားတာပါ။ က်က္ထား ေဆာင္ထားတာကို ျပန္အာရံုျပဳျပီး ၾကံစည္စဥ္းစားတာဟာ စိႏၱာမယဥာဏ္ ျဖစ္သြားတာပါ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ သုတမယဥာဏ္ေလာက္နဲ႔ ရပ္ထားၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဓာရဏာမယဥာဏ္ေလာက္နဲ႔ ရပ္ထားလိုက္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိႏၱာမယဥာဏ္ေလာက္နဲ႔ ရပ္ထားလိုက္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ဘာ၀နာမယဥာဏ္ျဖစ္ေအာင္ထိ လက္ေတြ႔အသံုးခ် လိုက္ၾကပါတယ္။
စာေတြဖတ္ပါရဲ႕၊ တရားေတြနာပါရဲ႕၊ ေဆာင္ထား က်က္ထားပါရဲ႕၊ ၾကံစည္စဥ္းစားပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕လိုက္နာက်င့္သံုးမႈ မရွိရင္ေတာ့ ပန္းတိုင္မေရာက္ေသးပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အလိုက်လည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး။ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးတဲ့ေနရာမွာ အစစအရာရာအားလံုးကို အကုန္လိုက္ျပီး က်င့္သံုးေနဖို႔ဆိုတာေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔အသံုးတည့္ဆံုးကို အဓိကက်င့္သံုးသြားဖို႕ပါ။
လူဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ရပ္တည္လို႔ မရတာဆိုေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာေတာ့ ေသတဲ့အထိရွိေနဦးမွာပါ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုအမွီျပဳျပီး ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံုေတာ့ ၀င္လာေနမွာပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ ၀င္လာရင္ ဘာမွျပႆနာမရွိေပမယ့္ မေကာငး္တဲ့ ခံစားခ်က္၀င္လာရင္ေတာ့ မေကာင္းက်ိဳးကလည္း ျငိမ္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျမီးဆြဲျပီး လိုက္လာမွာပါ။
ပတ္၀န္းက်င္ကို အမွီျပဳျပီး ခံစားခ်က္၀င္လာရင္ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ႏွလံုးသြင္းမွားသြားရင္ ဒီပစၥဳပၸန္ဘ၀တင္မကဘဲ ေနာင္သံသရာအထိ အက်ိဳးယုတ္မႈေတြ လိုက္သြားတတ္ပါတယ္။ လိုက္သြားတဲ့ သာဓကေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပါ။
လူဆိုတာ သူ႕ကံနဲ႕သူ၊ ကိုယ့္ကံနဲ႕ကိုယ္ပါ။ ကိုယ္က ပညာအေတြ႕အၾကံဳ သူထက္သာခ်င္သာမယ္၊ ကံက်ေတာ့ သူ႔ထက္သာခ်င္မွ သာမွာပါ။ ဒီကံရဲ႕သဘာ၀ကို ကိုယ္က ေကာင္းေကာင္းလက္ခံႏိုင္ရပါ့မယ္။ လက္ခံျပီး သူ႕ရဲ႕ကံကို အျပစ္မတင္မိေစဘဲ ကိုယ့္ရဲ႕ကံကိုပဲ အျပစ္တင္ျပီး ” ငါ အတိတ္ဘ၀က ေကာင္းမႈကံနည္းခဲ့လို႔ အခုဘ၀ မေကာင္းတာပဲ။ ဒီဘ၀မွာေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ျပဳေနမွပဲ” ဆိုျပီး ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳျပဳေပးဖို႕ပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဌာနတစ္ခုမွာ ကိုယ့္ထက္သာတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ၾကံဳျပီး မနာလိုတဲ့စိတ္ ၀င္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေအာက္ပါလကၤာေလးကို တိုးတိုးေလးသာ ရြတ္ၾကည့္လိုက္ပါေတာ့။
” ေရွးကေကာင္းလို႔ ခုေကာင္းပါသည္၊
ခုေကာင္းရင္ ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္၊
ေရွးကမေကာင္းလို႔ ခုမေကာင္းပါသည္။
ခုမေကာင္းရင္ ေနာင္မေကာင္းပါလိ္မ့္မည္”
က်မ္းကိုး
သဗၺမဂၤလဓမၼေဒသနာ ( အရွင္၀ါသ၀ါဘိ၀ံသ)
Future Light မဂၢဇင္း
ဧျပီ ၂၀၀၅။
