ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၱေကာသလႅ မဟာေထရ္ျမတ္၏ၾသဝါဒ

မီးလြတ္စားတယ္ ဆုိသည္မွာ ေလာဘမီး ေဒါသမီး ေမာဟမီး ဆုိတဲ့ မီးေတြလြတ္ေအာင္ စားႏုိင္မွ မီးလြတ္ပါတယ္..။ သစ္သီးသစ္ဖုေတြစားရုံနဲ႔ မီးမလြတ္ဘူးေနာ္..။ အရူး မီးဝုိင္း ေလာဘမီး ၊ေဒါသမီး၊ ေသာကပရိေဒဝမီး ဆုိတဲ့ မီး ၁၁ပါး ဝုိင္းအေလာင္ ခံေနရတာ အရူးမီးဝုိင္းတာပါပဲ..။ အရူးမီးဝုိင္းဘဝ လြတ္ေအာင္ ႀကဳိးစားၾက ဘုိ႔ အေရး ႀကီးတယ္..။ ပုိက္ဆံအိတ္ ေငြေလး တစ္ေထာင္ တစ္ေသာင္းပါတဲ့ ပုိက္ဆံအိတ္ က်ေပ်ာက္ေတာ့ ငုိလုိက္ ၾကတာ။ ႏွေမ်ာ လုိက္ၾကတာ ၊ရွာလုိက္ရတာ အေမာ..။ ကုေဋ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကုသုိလ္ေတြ ….. ေပ်ာက္ဆုံးကုန္တာေတာ့ ငုိရမွန္း ႏွေမ်ာရမွန္း မသိၾကဘူး..။ ကုသုိလ္ရွင္ သိၾကားနတ္ပင္ ကုသုိလ္ရွင္အား မျမင္ေရွာင္ခြာ မေနသာ တည္း..။တဲ့ မေနသာတင္ ရုံမကဘူး အဲဒီ ကုသုိလ္ရွင္က တစ္စုံတစ္ရာ အႏၱရာယ္ သူ႔ပုိင္ နက္ နယ္ ေျမထဲမွာ ျဖစ္သြားမယ္ ဆုိရင္ သူ႔မွာ အျပစ္ဒဏ္သင့္တယ္..။ သူေတာ္ ေကာင္းနတ္ေကာင္းမတယ္ ဆုိတာ ကုသုိလ္ရွိလုိ႔ မ-တာ..။ မမ လုိ႔ မရလုိ႔ကုိ မ-တာ..။ ကုိယ္ ကသူ႔ကုိ ပူေဇာ္ ပသလုိ႔ မ-တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိေလသာ ကိေလသာ ဆုိတာ ဘုိးေတာ္ ဦးဝုိင္းရဲ႔ေၾကာင္ လုိပါပဲ။ ၾကြက္မေတြ႔ခင္ေတာ့ လိမၼာလုိက္တာ လြန္ေရာ..။ ၾကြက္လည္းေတြ႔ေရာ အဲဒီ ေနာက္ ကုိ တမ္းတမ္းစြဲလုိက္ေတာ့တာပဲ..။ ဒီလုိပဲ..ကိေလသာ ဆုိတာ.. အာရုံနဲ႔ ေတြ႔ရင္ ထၾကြေတာ့တာပါပဲ..။ မထၾကြရေအာင္ သတိဆုိတဲ့ရႈမွတ္မႈက မျပတ္မလပ္ တရစပ္ရွိေနႏုိင္မွတန္ကာ က်မွာ..။ တရားအားကုိးပါ တရားသေဘာ ကေတာ့ ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူမွ အားကုိးလုိ႔မရဘူး။ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ .. သူတစ္ပါးအား မကုိးစား၊ ကုိယ့္အားကုိယ္ ကုိးပါ။….တဲ့ မိမိဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘူး၊ ဓမၼ ပရမတ္ပဲ။ ဓမၼ တရားသာ လ်င္ အားကုိးရာ အားထားရာအစစ္ပဲ..။ တရားမွတပါး မွီခုိကုိးစားရာ၊ အားထားရာ မရွာပါနဲ႔..။ ျမတ္စြာဘုရားက ဆုံးမထားတယ္..။ သူတစ္ပါးအားမကုိးစား၊ ကုိယ့္အားကုိယ္ ကုိးပါ..။ အျခားတစ္ပါး မကုိးစား တရားအားကုိးပါ..။ တရားအားကုိး ေနၾကလုိ႔ရွိရင္ …ဒိ႒ိ အေႏွာင္ အဖြဲ႔ က လြတ္ သြားမယ္..။ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ ေအးျငိမ္းရာ ဘုံဌာန သႏၱိသုခ သုိ႔ က်ေရာက္ သြားမယ္..။ ဒီလို က်ေရာက္ သြားဘုိ႔ရာ …ေယာဂီမ်ား အၿမဲတမ္းသတိ သမၸဇဥ္ မပ်က္ရေအာင္.. အၿမဲတမ္းဉာဏ္ရွိရမယ္..။ အဲဒီလုိ..သမၸဇဥ္ ဉာဏ္ ယွဥ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ ဟာ အခိ်န္တုိင္း၊ အခ်ိန္တုိင္း သူ႔မွာ အသိမွန္ အျမင္မွန္ ရေနတယ္..။ အသိမွန္ အျမင္မွန္ ရတဲ့ အခ်ိန္တုိင္း စင္ ၾကယ္ေနတယ္၊ လြတ္ေျမာက္ေနတယ္..။ ေအးခ်မ္းေနတယ္..။ ခ်မ္းသာေနတယ္..။ အာရုံခ်ည္တုိင္ ခုိင္ခုိင္ ခ်ည္ ပါ စိတ္မုိက္ ႏြားဆုိး သတိႀကဳိးႏွင့္ အာရုံ ခ်ည္ တုိင္ ခုိင္ခုိင္ ခ်ည္ပါ..။ ဆုိတာ သိထားၿပီးျဖစ္ေနပါၿပီ..။ လြတ္သြားတဲ့ စိတ္ကေလးဟာ ႏြားဆုိးေလးနဲ႔တူတယ္..။ ႏြားမုိက္ ႏြားဆုိး ႏြားရုိင္းေလးက ႀကဳိးနဲ႔ခ်ည္ ထားမွ… တုိင္ မွာ ခုိင္ ခုိင္ ခ်ည္ မထားဘူး ဆုိရင္.. ေပါက္ လႊတ္ပဲစား သြားခ်င္ရာသြား…ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေနတယ္..။ အဲဒီသေဘာ ပဲ..။စိတ္မုိက္ ႏြားဆုိးေလးကုိ သတိဟူေသာ ႀကဳိးနဲ႔ ခ်ည္ ရမယ္..။ ဘယ္ မွာ ခ်ည္ရမလဲ ဆုိေတာ့ အာရုံမွာ ခ်ည္ရမယ္..။ မွတ္စရာ အာရုံေတြက ခ်ည္ တုိင္ ပါပဲ..။ခႏၶာ ခ်ည္ တုိင္ေပါ့ေနာ္..။ ခုိင္ ခုိင္ ခ်ည္ ပါဆုိတာ လုံ႔လ ဝီရိယ စုိက္တာကုိ ေျပာ ပါတယ္..။ လုံ႔လ ဝီရိယရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ ဟာ ဟုိေရာက္ ဒီေရာက္ စိတ္ေတြ ေလ်ာ့နည္းေနတယ္..။ အေဝးေရာက္တဲ့စိတ္က ဝိကၡိတၱ စိတ္… အဲဒီစိတ္ရွိေနတဲ့လူဟာ ျဖစ္ခုိက္ ရုပ္နာမ္ ေပၚမွာ သိခြင့္မရေတာ့ဘူး။ သိခြင့္မရရင္ အမွန္အတုိင္း မသိ အမွားစြဲလမ္းမႈက ..ဝင္လာေတာ့တာ ပဲ..။ ရုပ္ နဲ႔ နာမ္ အမွန္ ရွိရဲ႔သားနဲ႔ … ငါ့တရားအားထုတ္ေနတယ္..။ငါ…သိေနတယ္..။ ငါ့အသိေတြ သိပ္ၿပီးထူးျခားေနတယ္..။ အဲဒီလုိစြဲလမ္းလုိက္တာဟာ..မိစၦာဒိ႒ိ ျဖစ္သြားတာ သိ္ပ္နာတာပဲေနာ္..။ အဲဒါရႈမွတ္မႈ ကင္းသြားလုိ႔ပါ..။ရႈမွတ္မႈ မကင္းရင္ …. အမွန္ အတုိင္းသိ ျမင္ေတာ့ အဲဒီလုိ အစြဲေတြ ျဖစ္ခြင့္မရပါဘူး။ အႀကိမ္ေပါင္း ၁၉၇၀ေက်ာ္ အပၸမာဒ တရားဆုိတာ မေမ့ မေလ်ာ့ ၊ မေပါ့ မဆ သတိရွိျခင္း၊ သတိပဌာန္တရား ပြားမ်ားေနျခင္းပဲ..။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ.. အပၸမာဒ တရားလက္ ကုိင္ထားဘုိ႔ အႀကိမ္ေပါင္း ၁၉၇၀ေက်ာ္ေဟာၾကားသြားခဲ့တယ္..။ ပရိနိဗၺာန္ စံဝင္လုဆဲဆဲ အခ်ိန္ အထိ… အပၸမာ ေဒန သမၸာ ေဒထ..မေမ့ မေလ်ာ့ ၾကနဲ႔လုိ႔… ေနာက္ ဆုံးစကားမွာ ၾကားသြားၿပီးမွ…ပရိနိဗၺာန္ ျပဳခဲ့တာ..။ ေနာက္ေတာ့ ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့ဘူး။ ဒါကုိေထာက္ရင္ ဘယ္ ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္ ဆုိတာ သိသာ ပါတယ္..။  ဝိသုဒၶိမွ ဝိမုတၱိသုိ႔ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ျပန္ ၾကည့္တဲ့စနစ္က..အင္ မတန္ အေရးပါ အရာေရာက္တယ္..။ ကုိယ္ စိတ္ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ..၊ စင္ၾကယ္တာ မစင္ၾကယ္တာ…ေသခ်ာသိေအာင္ လုပ္လုိ႔ရတယ္..။ မစင္ ၾကယ္ရင္လည္း စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္မွ..စင္ၾကယ္သြားမယ္..။ လုပ္ရတဲ့အလုပ္ က စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္တာပဲ..။ စိတ္ေတြ စင္ၾကယ္ ရင္ ကုိယ္လည္း စင္ၾကယ္ တယ္…၊ႏႈတ္လည္း စင္ၾကယ္ပါတယ္..။ ကုိယ္၊ႏႈတ္၊စိတ္ သုံးပါးလုံး စင္ၾကယ္ သြားၿပီဆုိရင္… ကိေလသာ အေႏွာင္အဖြဲ႔ ေတြ….အကုသုိလ္ အညစ္အေၾကးေတြကေန…လြတ္ေျမာက္ သြားမယ္..။ စင္ ၾကယ္တဲ့ ဝိသုဒၶိ ျဖစ္မွ..လြတ္ေျမာက္တဲ့ ဝိမုတၱိ ျဖစ္ႏုိင္ ပါလိမ့္မယ္..။ စိတ္ဓာတ္သည္ လူ၏ အရည္အခ်င္း အမ်ားနဲ႔ေနရတာကုိယ္ ့ အႀကဳိက္ခ်ည္းမျဖစ္ေနပါဘူး။ သူေတာ္ေကာင္းအခ်င္းခ်င္းျဖစ္လုိ႔ သည္းခံႏုိင္သလုိ..လူေပါင္းစုံနဲ႔ေတြ႔တဲ့ အခါမွာလည္းအခုလုိ အရွိန္ရထားမွ သည္းခံႏုိင္တဲံ အေလ့ အက်င့္ေတြရွိထားမွ ၊အထုံဝါသနာေတြ ပါထားမွသည္းခံႏုိင္တယ္..။ တရားအားထုတ္တယ္ ဆုိတာ..စိတ္ေကာင္းေတြရွိေအာင္.. စိတ္ေကာင္းေတြ တုိးတက္ေအာင္ ေလ့က်င့္တာ.။ သူတစ္ပါးဆုိင္းဘုတ္ တပ္ေပးရုံ ေလာက္နဲ႔..ရင့္က်က္ေနပါၿပီလုိ႔ေျပာလုိ႔ မရဘူး..။ ကုိယ့္စိတ္ဓါတ္ အဆင့္ အတန္းျမင့္လာမွ၊ ရင့္က်က္တယ္ လုိ႔ေျပာလုိ႔ရမယ္..။ လူတုိင္း လူတုိင္းေနာ္…ကုိယ့္ရဲ႔ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ေတြဟာ။ကုိယ့္ရဲ႔ စိတ္ေကာင္းေစတနာ နဲ႔ အရည္အခ်င္းကုိ ေဖာ္ျပေနတာ ျဖစ္ရမယ္..။ ကံနဲ႔ ဉာဏ္ အုိနာေသကြဲ ေရွာင္မလြဲ ကံပဲသင့္ကုိ စီမံမည္။ ဉာဏ္ပဲလြတ္ေျမာက္ ေစႏုိင္မည္..။ စိတ္မနာတတ္တဲ့ေဆး သမားေဆး ကေရာဂါကုိ ကုတယ္..။ ဘုရားေဆးက ေဝဒနာ ကုိ ကုတယ္..။ ကုိယ္ ပင္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာေစနဲ႔တဲ့..။ ကုိယ္နာတဲ့ဆူး၊ တစ္ေခ်ာင္းတင္လည္းမၿပီးေသးဘူး။ စိတ္နာတဲ့ဆူး ထပ္မစူးေစနဲ႔။ ငါ့ကုိယ္၊ ငါ့ဟာ၊ ငါ့ဥစၥာ လုိ႔ထင္ေနလုိ႔ နာရတာပဲ..။ဒါေၾကာင့္ ရုပ္ နာမ္ကုိပင္ ၊ငါေကာင္ထင္၊ စြဲလ်င္ကုိယ္ စိတ္နာ။ ရုပ္နာမ္ေပၚဆဲ၊ ရႈမွတ္ခြဲ၊ ကုိယ္ ပဲနာမွာ ၊ စိတ္မနာ..။   သင္မေကာင္းလည္း ကၽြနု္ပ္ေကာင္းမည္ သင္မေကာင္းလည္း ကၽြနု္ပ္ေကာင္းမည္ သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြနု္ပ္မဆိုးပါ ဆိုေတာ့ သင္မေကာင္းလွ်င္ ကၽြနု္ပ္ဆိုးမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ေနာ္။ ဒါဆို အေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာေပါ့ေနာ္ သူေတာ္ေကာင္းဆိုတာ သင္ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ကၽြနု္ပ္ကေတာ့ ေကာင္းေနရမယ္ေလ။ ။ ကူးေျပာင္းတာကို ‘သႀကၤန္’ ေခၚတာ။ ‘သကၤႏၲ’ ေပါ့။ သကၤႏၲ သဒၵါကို ဗမာက ‘သႀကၤန္’လို႔ သံုးလိုက္တာ။ အမ်ား နားလည္တာ။ ကေလးေတြကေတာ့ သႀကၤန္ဆိုတာ ေရပက္တာလို႔ သူတို႔ နားလည္တယ္။ သႀကၤန္အစစ္ကေတာ့ ကူးေျပာင္းတာ။ ႏွစ္ေဟာင္းကေန ႏွစ္သစ္ကို ကူးေျပာင္းတာ။  ခႏၶာသႀကၤန္ႏွင့္ အတြင္းသန္႔ရွင္းေရး လူကလည္း ႐ုပ္ေဟာင္းေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးေတာ့ ႐ုပ္သစ္ကို ကူးေျပာင္းတာ တဲ့။ ႐ုပ္ေဟာင္းကေန ႐ုပ္သစ္ ကူးေျပာင္းတယ္ ဆိုေပမယ့္ ခု ဒီမွာကေတာ့ ကူးေျပာင္းတယ္လို႔ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အေဟာင္းပ်က္လို႔ အသစ္ဆက္တာ။ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ မကင္းတာဘဲ ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးရင္ သန္႔ရွင္းရမယ္ေနာ္။ သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးရတယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္ရ, အဝတ္ေလွ်ာ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ေခ်းေတြ ေညႇာ္ေတြ သန္႔ရွင္းသြားတာနဲ႔ က်န္းမာေရးေတာ့ ရတာေပါ့ေလ။ ထားပါေတာ့။ နည္းနည္းေတာ့ ရတာေပါ့။ ဒါက လိုရင္းမဟုတ္ဘူးနဲ႔ တူတယ္။ ဒါက အျပင္သန္႔ရွင္းေရး။ အတြင္းသန္႔ရွင္းေရးက လိုေသးတယ္။ ႏွစ္သစ္ေျပာင္းတယ္ဆိုၿပီး လူသစ္ျဖစ္ေအာင္ ေခါင္းေလွ်ာ္ၾက အဝတ္ေလွ်ာ္ၾက လုပ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ စိတ္ကိုေကာ ျဖဴစင္ေအာင္ ေလွ်ာ္ၾက ဖြပ္ၾကရဲ႕လား။ စိတ္သန္႔ရွင္းဖို႔က လူသန္႔ရွင္းဖို႔ထက္ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြကို အၿမဲေလွ်ာ္ဖြပ္ေနမွ သန္႔ရွင္း ျဖဴစင္မယ္။ ကိေလသာဆိုတာ ေလာဘ, ေဒါသ, ေမာဟေတြပဲ။ ေလာဘနဲ႔ စားတယ္။ ေလာဘနဲ႔ သြားတယ္။ ေလာဘနဲ႔ ေနတယ္။ ေဒါသမွာလည္း ဒီလိုပဲ။ ေဒါသျဖစ္ရင္ ပူပန္ဆင္းရဲတာပဲ။ ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔ဟာ ေဒါသျဖစ္ရင္ ျဖစ္မွန္း သိရမွာပဲ။ သြားတာ လာတာ စားတာ ေသာက္တာ ေနတာ ထိုင္တာ အားလံုးမွာ အသိနဲ႔ သတိ ကပ္ထားရမယ္။ အသိနဲ႔ သတိ တစ္ထပ္တည္း က်ဖို႔ လိုတယ္။ လိုရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ သတိပ႒ာန္ပဲ။  ခု သႀကၤန္ကာလအတြင္း ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သံုးၾကတာ၊ ကိုယ္ေတြ ႏႈတ္ေတြ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ၊ ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာ ပြားမ်ားတာ စိတ္သန္႔ရွင္းဖို႔ အသိဉာဏ္သန္႔ရွင္းဖို႔ လုပ္ၾကတာ။ အဲဒီ သန္႔ရွင္းေရးေတြ လုပ္ထားတဲ့လူကေတာ့ အတြင္းေရာ အျပင္ေရာ သန္႔ရွင္းၿပီး ေကာင္းေသာ ႏွစ္သစ္ကူးျခင္းေပါ့။ ဒီျပင္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ ထူေျပာေနတာေတာ့ မေကာင္းေသာ ႏွစ္သစ္ကူးျခင္း ျဖစ္မွာေပါ့။ ဘုန္းႀကီးတို႔ ပရိသတ္ကေတာ့ ေကာင္းေသာ ႏွစ္သစ္ကူးျခင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ခႏၶာသႀကၤန္လည္း မက်ေသးဘူး။ လုပ္ၾကဦး။ ေရွးက ေျပာၾကသလို “ခါးေတာင္းက်ိဳက္ မျဖဳတ္ၾကနဲ႔အုံး” ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ ကုသိုလ္ေတြ လက္မေျမႇာက္နဲ႔အုံး။ ဒီပံုစံအတိုင္းပဲ သႀကၤန္ရက္မွာ လုပ္ၾကသလို ဆက္လုပ္ၾကဦး။  လုပ္ၾကဦးဆိုေတာ့ ဒီျပင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါးပါးသီလနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ေနၾက ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာအလုပ္ကို လုပ္ၾကဦးလို႔ ဆိုလိုတာပါ။  အဲဒီေတာ့ ခႏၶာသႀကၤန္ ဘယ္ေတာ့မွ တက္မလဲဆိုတာ တြက္ဦးမွ။ ခႏၶာသႀကၤန္ကေတာ့ ခႏၶာရွိေနသေ႐ြ႕ သႀကၤန္က်ေနမွာပဲ။ သႀကၤန္ဆိုတာ အသစ္အေဟာင္း ေျပာင္းလဲတာဆိုသျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္အသစ္ေတြ အသစ္အသစ္ ထပ္ျဖစ္ေနတာ။ မီးခိုးမဆံုး မိုးမဆံုးပဲ။ ဒီက အေၾကာင္းမကင္းေသးဘူး။ အက်ိဳး ႐ုပ္နာမ္ေတြ ထပ္ျဖစ္ေနတာတဲ့။  မသိမႈ အဝိဇၨာနဲ႔ တဏွာေလာဘ အေၾကာင္းခံၿပီးေတာ့ မသိလို႔ လိုခ်င္၊ လိုခ်င္ေတာ့ လုပ္၊ လုပ္ေတာ့ ရ၊ ရေတာ့ ဒုကၡ၊ ဒုကၡသစၥာ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာရ။  အဲဒီေတာ့ သိရင္ မလိုခ်င္၊ မလိုခ်င္ေတာ့ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ မလုပ္ရင္ မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒုကၡေတြ မလိုခ်င္လို႔ ဒုကၡမလုပ္တာေပါ့။ ဒုကၡသာ မလုပ္တာ၊ တျခား လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြေတာ့ သူ လုပ္တာေပါ့။  အေၾကာင္းသိမ္းရင္ အက်ိဳးၿငိမ္း၊ ေလာင္စာသိမ္းရင္ မီးၿငိမ္း  အေၾကာင္းသမုဒယဆိုတဲ့ ေလာင္စာသိမ္းလိုက္ရင္ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာဆိုတဲ့ အက်ိဳးဒုကၡ ၿငိမ္းသြားမွာပဲ။ အဲဒီ ဘဝသစ္ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ၊ ခႏၶာဇာတ္သိမ္း ၿငိမ္းရင္ သႀကၤန္တက္ၿပီ၊ ခႏၶာသႀကၤန္ တက္ၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွ အနားယူၾကေပါ့။  နိဗၺာန္ခရီး နီးေအာင္ လုပ္  အခုကေတာ့ “တို႔ ဆက္ၿပီး လုပ္ရဦးမွာပဲ”လို႔ သေဘာေပါက္။ နားေနလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး။  ‘ဤခရီး နီးသလား?’ဆိုတာေနာ္။ ဘယ္ခရီးလဲ? ‘မရဏခရီးပါ ဘုရား’ အင္း ... ေျပာရမွာေတာင္ အားနာစရာေနာ္။ နိဗၺာန္ခရီးပဲ လုပ္ပါေတာ့။ နိဗၺာန္ခရီး နီးေအာင္ လုပ္။ ဟုတ္လား။ အဲဒါနဲ႔(မရဏခရီးနဲ႔) ေျပာင္းျပန္ပဲ။ ဟိုက ‘မတ’ ေသတာ။ ဒီက ‘အ,မတ’ မေသတာ။ မေသတဲ့ခရီး နီးမွ ျဖစ္မယ္ေနာ္။  အခုေျပာတဲ့ ပံုစံအတုိင္း သြားမယ္ဆိုရင္ မေသတဲ့ခရီးဟာ နီးသြားမွာပါ။ တစ္လွမ္းထက္ တစ္လွမ္း၊ တစ္အာ႐ုံထက္ တစ္အာ႐ုံ၊ တစ္သိထက္ တစ္သိ နီးသြားရမယ္။ အဲဒီလို တြက္ရမွာပါ။ ေတာ္ေလာက္ၿပီလို႔ စိတ္မခ်နဲ႔အုံး။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ခဏခဏ သတိေပးေနတာ။ သူတို႔ကိစၥနဲ႔ေတာ့ သူတို႔ေပါ့ေလ။ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ မျဖဳတ္နဲ႔အုံးဆိုတာ။  ဝိပႆနာတိုက္စစ္မႉးအတြက္ ဘုရားရဲ႕ တပ္လွန္႔သံ  ဘုရားကလည္း “အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ တပ္လွန္႔ေနတာပဲ။ ဘုရားက တပ္လွန္႔ေနတာ။  ရန္သူက အခ်ိန္မေ႐ြး ဝင္ေနတာ။ ရန္သူ။ ကိုယ္က ခံစစ္တင္ မဟုတ္ဘူး။ တိုက္စစ္ပါ လုပ္ရမယ္။ သီလေလာက္ ခံစစ္နဲ႔ မရေသးဘူး။ ဝိပႆနာတိုက္စစ္မႉးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမွာ။  ဘယ္မွ သြားတိုက္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေလာဘ ေဒါသ ရန္သူကို တိုက္ရမွာ။ ကိုယ့္ခႏၶာ ကိုယ္တိုက္ရမွာ။  မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး အမိန္႔ရွိသလို “ငါေသရင္ ဆြမ္းမသြတ္နဲ႔”လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွာႏိုင္ေလာက္ေအာင္အထိ တိုက္စစ္ဆင္ရမွာ။ ‘လိုသေလာက္ မရလည္း၊ လုပ္သေလာက္ေတာ့ ရတယ္’ေနာ္။ မေလွ်ာ့ဘဲ လုပ္ရမွာပဲ။

ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးဘဒၵႏၱေကာသလႅ